Αποκλειστική συνέντευξη μητέρας από τα Γιάννενα της οποίας ο γιός διαμαρτυρόμενος μούντζωσε τους επίσημους

Συγκλονισμένη είναι σήμερα η κοινή γνώμη από όσα έγιναν στη παρέλαση στα Γιάννενα. Σημαιοφόροι έβριζαν τους επίσημους, μαθητές μούντζωναν τις αρχές του τόπου. Ένας από τους μαθητές που μούντζωσαν τους επίσημους ήταν και ο γιός σας Θέλω να σας κάνω μερικές ερωτήσεις για να ενημερώσουμε τον κόσμο.

1.       Πόσο χρόνων είναι ο γιός σας;;;Περιμένατε αυτή την ενέργεια του;;

Είναι 17. Η αλήθεια είναι ότι είχε ξανά εκφράσει τη διάθεση του να διαμαρτυρηθεί στη παρέλαση τις 28ης Οκτωβρίου. Η πρόθεση του σχολειού τότε  ήταν να κατεβάσει ο σημαιοφόρος την ελληνική σημαία περνώντας από τους επισήμους και να μουντζώσουν τους επισήμους. Η συμβουλή μου ήταν ότι η σημαία πρέπει να μένει πάντα ψηλά και να σέβεται το σύμβολο στο οποίο οι πρόγονοι του έχυσαν αίμα. Επίσης επισήμανα 'ότι η κίνηση της μούντζας δεν είναι δείγμα πολιτισμένης αντίδρασης. Σε εκείνη τη παρέλαση έκλιναν την Κεφαλή προς την αντίθετη πλευρά.

Όχι. Δεν περίμενα αυτή την ενεργεία του σήμερα. Θεώρησα ότι τον είχα πείσει για το τι είναι πολιτισμένη διαμαρτυρία στην συζήτηση που........

είχαμε για την προηγούμενη παρέλαση. Ήξερα ότι θα είχε τη διάθεση να διαμαρτυρηθεί αλλά η πράξη του με προβληματίζει. Όχι η πράξη της διαμαρτυρίας σαν πράξη γιατί στόχος μου ήταν να του αναπτύξω κριτική σκέψη από την πρώτη μέρα της ζωής του.

Δεν παροτρύνω ούτε αποτρέπω τη διάθεση του να διαμαρτυρηθεί. Ρόλος μου ως γονέας πιστεύω είναι να του διδάσκω ελεύθερη σκέψη και πολιτισμό. Αυτό που πραγματικά με προβληματίζει είναι ότι  μούντζα για μένα δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο πολιτισμένης διαμαρτυρίας αλλά ταυτόχρονα δεν ξέρω κατά πόσο η σκέψη μου είναι υποκριτική όταν μπορεί να μη το έκανα αλλά στη σκέψη μου την έχω. Είναι πιστεύω κάτι Έλληνες αισθανόμαστε αυτή την περίοδο.

 

2.       Τι πιστεύετε ότι ήθελε να συμβολίσει με την ενέργειά του

Τί ήθελε να συμβολίσει? Ο γιος μου προέρχεται από μια οικογένεια που μέχρι τώρα δεν έχει αντιμετωπίσει τη σκληρή εικόνα της κρίσης όσο άλλες οικογένειες δίπλα μας αντιμετωπίζουν. Φυσικά κάνεις δεν μπορεί να είναι εκτός πραγματικότητας και τί σημασία έχει αν εσύ μπορείς να συμμετάσχεις πχ στη σχολική εκδρομή όταν κάνεις άλλος δεν μπορεί? Στα πλαίσια αυτά και "ευτυχώς" λογω του καθημερινού καταιγισμού ειδήσεων σε συνδυασμό της εύλογης κριτικής  ικανότητας ενός 17χρονου πιστεύω ότι ήθελε να εκφράσει το φόβο του. Όπως λέει και το τραγούδι "Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα"

3.       Ξέρατε κάτι το είχατε συζητήσει μαζί;;

Δυστυχώς έχω έλλειμμα ως μητέρα σε αυτό το σημείο. Είναι τόσες πολλές  οι αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μου και στην οικογενειακή μας ζωή και παραμέλησα να ρωτήσω τα ακριβή αίτια.

Και ναι αύριο θα ρωτήσω. Το θέμα είναι πώς μπορώ να βοηθήσω?

. Τι σας είπε μετά το συμβάν;

Υπερασπίστηκε αντρίκια την πράξη του. Του δηλώσαμε και οι δύο γονείς τα σημεία που διαφωνούμε και η απάντηση του ήταν αυτή είναι η δική σας σκέψη η δική μου είναι άλλη. Τέθηκε θέμα αν γνώριζε τις απόψεις μας και ήταν κάθετος ότι ήταν ενήμερος και είναι έτοιμος να αναλάβει κάθε ευθύνη που του αναλογεί. Συζητήσαμε αρκετή ώρα επί του θέματος.

  Πιστεύετε ότι θα τιμωρηθεί από το σχολείο του;;;

Είμαι σε αναμονή μιας κλήσης από το σχολείο του αύριο αλλά χωρίς να θέλω να μειώσω το ρόλο του σχολειού πραγματικά είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει. Μπορεί να τιμωρηθεί μπορεί και όχι. Το σχολείο οφείλει να κάνει αυτό που πρέπει. Θέλω να ελπίζω ότι ο ρόλος του είναι διδακτικός και όχι στυγνά συμμορφωτικός. Να σημειώσω εδώ ότι δεν είναι παιδί με παραβατική συμπεριφορά στο σχολειό. Εννοώ δεν είναι από τα παιδιά τα όποια θα έπρεπε να χρίζουν ιδιαίτερη προσοχή και όχι παραπομπής και αποβολής από το σχολικό χώρο. Αλλά πάλι εδώ ίσως παραμιλάω έχοντας στο νου Σουηδικά πρότυπα......

      Θέλετε  να μας πείτε πως βιώνετε την κρίση  και μαζί με εσάς και ο γιός σας

Σε ποια κρίση αναφέρεστε? Κρίση είναι κάτι που δρα σφοδρά για μικρό χρονικό διάστημα και μετά τα πράγματα γυρνούν σε πρότερες καταστάσεις. Δεν νομίζω ότι μιλάμε για κάτι τέτοιο στη χώρα μας. Πώς το αντιμετωπίζουμε σαν οικογένεια? Προσαρμογή μέρα με τη μέρα στις ανάλογες καταστάσεις, Φυσικά και υπάρχουν κρίσεις άγχους οι οποίες όσο και να προσπαθούμε οι ενήλικες να μη γίνουν ορατές στα παιδιά είναι  αδύνατον. Οπότε και το παΐδι ενημερώνεται καθημερινά για τις αλλαγές που επέρχονται δίνοντας του πάντα την αισιοδοξία για το μέλλον..Πώς μπορείς να μιλήσεις απαισιόδοξα σε ένα παιδί για το μέλλον του και πώς μπορείς να μεγαλώσεις ένα παιδί τάζοντας του παραμύθια

 

Στείλτε ένα μήνυμα που θέλετε στους αναγνώστες μας

 Δεν έχω κανένα μήνυμα για τους αναγνώστες σας,  Νομίζω ότι όλοι κινούμαστε σε σκέψεις προβληματισμών και αναζήτηση λύσης. Η ανταλλαγή μηνυμάτων είναι καθημερινή. Ελπίζω να οδηγήσουν στη σωστή λύση.