Αρκετές φορές επιχειρούμε να τεκμηριώσουμε ότι στο Κυπριακό πρέπει να σκεφτόμαστε προληπτικά συνυπολογίζοντας τα παράγωγα που δημιουργούνται στην διαδρομή. Μια τέτοια περίπτωση είναι το πως η οικονομία των κατεχομένων επηρεάζει το περιεχόμενο μιας αποδεκτής λύσης. Δυστυχώς, η επικρατούσα σχολή σκέψης που διαχειρίζεται το Κυπριακό υιοθετεί επιχειρήματα που αλλού δεν θα θεωρούνταν σοβαρά και θα εγκαταλείπονταν.
Πριν 3 περίπου χρόνια, παρευρέθηκα...
σε ενημέρωση για το κεφάλαιο της οικονομίας στις διαπραγματεύσεις και ανταλλαγή απόψεων. Την ενημέρωση έκανε μέλος της Τεχνικής Ομάδας της Ε/κ πλευράς με προσκαλεσμένους περί τα 15 άτομα, πλείστοι γνωστοί «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» (opinion leaders) υπέρ του Σχ. Ανάν. Το κύριο μήνυμα της ενημέρωσης ήταν ότι η τουρκική πλευρά προέβαλλε πολιτικά αδιάλλακτες και επιστημονικά αστήριχτες θέσεις στην οικονομία. Στη συζήτηση που ακολούθησε, ζήτησα να εξηγηθεί κατά πόσον η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των κατεχομένων (ιδίως μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων), έφερε πιο κοντά την επίτευξη αποδεκτής λύσης. Μετά από τις αδυσώπητες διαπιστώσεις, ο ομιλητής δυσκολευόταν να παραδεχτεί ευθέως το ολοφάνερο. Δεν απάντησε καθαρά και υπέδειξε πως η άνοδος της οικονομίας των κατεχομένων μειώνει το χάσμα με τις ελεύθερες περιοχές και αυτό υποβοηθά στην επίτευξη λύσης γιατί οι Ε/κ θα υποστούν λιγότερο οικονομικό βάρος και οι Τ/κ δεν θα εγκαταλείπουν την Κύπρο. Η πλειοψηφία των παρευρισκομένων συμφωνούσε. Συγκεκριμένα, όσο περισσότερο στήριζε κάποιος το Σχ. Ανάν, τόσο περισσότερο στήριζε και την άποψη ότι η άνοδος της οικονομίας των κατεχομένων βοηθά στην εξεύρεση λύσης.
Στη συζήτηση, εξήγησα ότι η παράμετρος οικονομία πρέπει να αξιολογείται στο πλαίσιο της δυναμικής των αλληλοδιασυνδέσεων που δημιουργεί συνολικά και ιδίως στις καθοριστικές παραμέτρους του Κυπριακού έποικοι, περιουσιακό κ.ά. Μια άνοδος της οικονομίας των κατεχομένων δυνατόν να πείθει έναν Τ/κ να μείνει στην Κύπρο, αλλά δυνατόν να φέρνει δύο «εργάτες» από την Τουρκία. Μια άνοδος της οικονομίας, ριζώνει τους έποικους που έχουν σοβαρό λόγο να μείνουν μόνιμα στην Κύπρο. Ένας οικονομικός οργασμός καταλήγει σε χτίσιμο πάνω σε Ε/κ περιουσίες και δεν βοηθά αλλά δυσκολεύει. Μάλιστα, εάν ο παραβάτης «νομιμοποιείται» στις διαπραγματεύσεις με αιτιολογικό ότι αυξήθηκε σημαντικά η αξία της κατεχόμενης περιουσίας που εκμεταλλεύεται, ο οικονομικός οργασμός εξωθεί στην «τουρκοποίηση» όλων των κατεχόμενων Ε/κ περιουσιών.
Έκτοτε, προέκυψε η «Επιτροπή» αποζημιώσεων η οποία εξαγοράζει Ε/κ περιουσίες. Με την λογική της επικρατούσας πολιτικής διαχείρισης, πρέπει εμείς να ενδυναμώνουμε την οικονομία των κατεχομένων. Μόνο που όσο πιο δυνατή είναι η οικονομία στα κατεχόμενα, τόσο πιο εύκολα τσιμεντώνει και εξαγοράζει Ε/κ περιουσίες! Μάλιστα, εάν φτωχύνουμε ενώ συγκριτικά θα βελτιώνονταν τα κατεχόμενα, θα βόλευε περισσότερο;
Πρόσφατα (Μάρτιος 2012), η πραγματικότητα ήρθε να επιβεβαιώσει το εύλογο. Δημοσιεύματα στον Τ/κ τύπο (εφ. «Χαβαντίς» και «Κίπρις») επισημαίνουν ότι η οικονομική κρίση επηρεάζει και τους έποικους στα κατεχόμενα που κάποιοι επιλέγουν να επιστρέψουν στην Τουρκία. Όπως υποδεικνύεται, ο επαναπατρισμός (!) είναι λόγω ανεργίας, αυξημένου κόστους ζωής και στασιμότητας στον οικοδομικό τομέα, αποτελέσματα της κακής οικονομικής κατάστασης. Το φαινόμενο αγγίζει την κοινωνική δομή και φτάνει μέχρι και μειωμένο αριθμό των εκ Τουρκίας μαθητών. Καθώς αυτά συμβαίνουν στα κατεχόμενα, στις ελεύθερες περιοχές η επικρατούσα πολιτική επιμένει ότι πρέπει να στηρίζουμε οικονομικά τα κατεχόμενα.
Η οικονομία δεν θα λύσει από μόνη της το Κυπριακό. Δεν θα εξαγοράσουμε την Τουρκία, τους έποικους, ή τους Τ/κ. Αλλά εκ του αποτελέσματος, τυχόν κατάρρευση της οικονομίας των κατεχομένων λειτουργεί συνολικά υπέρ μας. Άλλωστε, έχει μείνει στην Ιστορία το παράδειγμα της εβραϊκής διασποράς η οποία χρηματοδοτούσε την αγορά παλαιστινιακής γης στο Ισραήλ με αποτέλεσμα να ανατρέψει την ιδιοκτησία αιώνων. Στην Κύπρο, η παρανομία μαζί με την οικονομία είναι τα κύρια προβλήματα του κατοχικού καθεστώτος. Το γιατί πρέπει να το στηρίζουμε οικονομικά και γιατί είναι πολιτικά ορθό, μόνο στην Κύπρο μπορούσε να ισχύει.
Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
Πριν 3 περίπου χρόνια, παρευρέθηκα...
σε ενημέρωση για το κεφάλαιο της οικονομίας στις διαπραγματεύσεις και ανταλλαγή απόψεων. Την ενημέρωση έκανε μέλος της Τεχνικής Ομάδας της Ε/κ πλευράς με προσκαλεσμένους περί τα 15 άτομα, πλείστοι γνωστοί «διαμορφωτές της κοινής γνώμης» (opinion leaders) υπέρ του Σχ. Ανάν. Το κύριο μήνυμα της ενημέρωσης ήταν ότι η τουρκική πλευρά προέβαλλε πολιτικά αδιάλλακτες και επιστημονικά αστήριχτες θέσεις στην οικονομία. Στη συζήτηση που ακολούθησε, ζήτησα να εξηγηθεί κατά πόσον η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των κατεχομένων (ιδίως μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων), έφερε πιο κοντά την επίτευξη αποδεκτής λύσης. Μετά από τις αδυσώπητες διαπιστώσεις, ο ομιλητής δυσκολευόταν να παραδεχτεί ευθέως το ολοφάνερο. Δεν απάντησε καθαρά και υπέδειξε πως η άνοδος της οικονομίας των κατεχομένων μειώνει το χάσμα με τις ελεύθερες περιοχές και αυτό υποβοηθά στην επίτευξη λύσης γιατί οι Ε/κ θα υποστούν λιγότερο οικονομικό βάρος και οι Τ/κ δεν θα εγκαταλείπουν την Κύπρο. Η πλειοψηφία των παρευρισκομένων συμφωνούσε. Συγκεκριμένα, όσο περισσότερο στήριζε κάποιος το Σχ. Ανάν, τόσο περισσότερο στήριζε και την άποψη ότι η άνοδος της οικονομίας των κατεχομένων βοηθά στην εξεύρεση λύσης.
Στη συζήτηση, εξήγησα ότι η παράμετρος οικονομία πρέπει να αξιολογείται στο πλαίσιο της δυναμικής των αλληλοδιασυνδέσεων που δημιουργεί συνολικά και ιδίως στις καθοριστικές παραμέτρους του Κυπριακού έποικοι, περιουσιακό κ.ά. Μια άνοδος της οικονομίας των κατεχομένων δυνατόν να πείθει έναν Τ/κ να μείνει στην Κύπρο, αλλά δυνατόν να φέρνει δύο «εργάτες» από την Τουρκία. Μια άνοδος της οικονομίας, ριζώνει τους έποικους που έχουν σοβαρό λόγο να μείνουν μόνιμα στην Κύπρο. Ένας οικονομικός οργασμός καταλήγει σε χτίσιμο πάνω σε Ε/κ περιουσίες και δεν βοηθά αλλά δυσκολεύει. Μάλιστα, εάν ο παραβάτης «νομιμοποιείται» στις διαπραγματεύσεις με αιτιολογικό ότι αυξήθηκε σημαντικά η αξία της κατεχόμενης περιουσίας που εκμεταλλεύεται, ο οικονομικός οργασμός εξωθεί στην «τουρκοποίηση» όλων των κατεχόμενων Ε/κ περιουσιών.
Έκτοτε, προέκυψε η «Επιτροπή» αποζημιώσεων η οποία εξαγοράζει Ε/κ περιουσίες. Με την λογική της επικρατούσας πολιτικής διαχείρισης, πρέπει εμείς να ενδυναμώνουμε την οικονομία των κατεχομένων. Μόνο που όσο πιο δυνατή είναι η οικονομία στα κατεχόμενα, τόσο πιο εύκολα τσιμεντώνει και εξαγοράζει Ε/κ περιουσίες! Μάλιστα, εάν φτωχύνουμε ενώ συγκριτικά θα βελτιώνονταν τα κατεχόμενα, θα βόλευε περισσότερο;
Πρόσφατα (Μάρτιος 2012), η πραγματικότητα ήρθε να επιβεβαιώσει το εύλογο. Δημοσιεύματα στον Τ/κ τύπο (εφ. «Χαβαντίς» και «Κίπρις») επισημαίνουν ότι η οικονομική κρίση επηρεάζει και τους έποικους στα κατεχόμενα που κάποιοι επιλέγουν να επιστρέψουν στην Τουρκία. Όπως υποδεικνύεται, ο επαναπατρισμός (!) είναι λόγω ανεργίας, αυξημένου κόστους ζωής και στασιμότητας στον οικοδομικό τομέα, αποτελέσματα της κακής οικονομικής κατάστασης. Το φαινόμενο αγγίζει την κοινωνική δομή και φτάνει μέχρι και μειωμένο αριθμό των εκ Τουρκίας μαθητών. Καθώς αυτά συμβαίνουν στα κατεχόμενα, στις ελεύθερες περιοχές η επικρατούσα πολιτική επιμένει ότι πρέπει να στηρίζουμε οικονομικά τα κατεχόμενα.
Η οικονομία δεν θα λύσει από μόνη της το Κυπριακό. Δεν θα εξαγοράσουμε την Τουρκία, τους έποικους, ή τους Τ/κ. Αλλά εκ του αποτελέσματος, τυχόν κατάρρευση της οικονομίας των κατεχομένων λειτουργεί συνολικά υπέρ μας. Άλλωστε, έχει μείνει στην Ιστορία το παράδειγμα της εβραϊκής διασποράς η οποία χρηματοδοτούσε την αγορά παλαιστινιακής γης στο Ισραήλ με αποτέλεσμα να ανατρέψει την ιδιοκτησία αιώνων. Στην Κύπρο, η παρανομία μαζί με την οικονομία είναι τα κύρια προβλήματα του κατοχικού καθεστώτος. Το γιατί πρέπει να το στηρίζουμε οικονομικά και γιατί είναι πολιτικά ορθό, μόνο στην Κύπρο μπορούσε να ισχύει.
Κώστας Μαυρίδης mavrides@ucy.ac.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.