Σαν τι απομένει πλέον για την κοινωνική προσδοκία; Οπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του προσκρούει σε αγωνίες, ρακένδυτες προσδοκίες, ανομολόγητες ψευδαισθήσεις, εθνική μιζέρια και κοινωνικά γκρεμίσματα. Ολα μαζί σωρευμένα ταλαιπωρούν την "καθαρή" συνείδηση των σκεπτόμενων πολιτών.
Η όραση, η νόηση, η αίσθηση σωρεύουν η καθεμιά την πείρα τους από τη ζέσουσα επαφή με το καθημερινό γεγονός, που δεν είναι αποδεσμευμένο από τις συμβατικές εκείνες αποδοχές των καθιερωμένων σχημάτων, που εμποδίζουν τη ελεύθερη πορεία των συνόλων για την κατάκτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και τη δικαίωση της ζωής τους.
Η ισοπεδωτική κυβερνητική επιβολή των τελευταίων χρόνων, προσπάθησε να περάσει τον οδοστρωτήρα της επάνω από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πολιτών, των ελεύθερων ψυχών, καθώς ζητούσε τη διαρκή κατάφαση στην ανήθικη της δουλικής πειθαρχίας, στη δύναμη των συμφερόντων - ξένων και εγχώριων. Αυτό θα κάνει και προεκλογικά "ενσπείροντας" σαθρά εκβιαστικά διλήμματα, με την ατμόσφαιρα να "δηλητηριάζεται" από τα νοσηρά στοιχεία της παρακμής σ' όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής και να ενεργεί σαν ανασταλτική δύναμη σε κάθε "σκίρτημα" της ελληνικής ψυχής!..
Η στάση τούτη της εξουσίας είναι καθαρή άμβλωση του ελληνικού πνεύματος και προδοσία! Μέρα με τη μέρα ακρωτηριάζεται η εθνική αξιοπρέπεια. Μέρα με τη μέρα η κυριαρχία της μαζικής επιβολής οδηγεί τους πολίτες καιτις ελεύθερες συνειδήσεις ακόμη να ενταχθούν σε μια τεράστια φάλαγγα άβουλων και φοβισμένων πολιτών, καθορίζοντας έτσι το εύρος, τις κλίσεις και τις ιδέες της κοινωνίας. Κάθε μέρα υφαίνεται το δράμα της μεγάλης ελληνικής περιπέτειας. Με την Ελλάδα να έχει ήδη μετατραπεί σε αποικία με ή χωρίς μνημόνια.
Με την κοινωνία να έχει υποστεί διαβρωτική αλλοίωση.Με κάποιους πυρήνες της ωστόσο να αποζητούν πάντα το όνειρο και την ιδεατή προέκταση της ελπίδας, να αποζητούν την ενότητα των κοινωνικών ομάδων γύρω από το βασικό αίτημα της εθνικής αξιοπρέπειας, αλλά και της κοινωνικής. Την ενότητα που θα ήταν ικανή να ορθώσει ένα ηθικό φραγμό κατά της οποισαδήποτε απόπειρας της πολιτικής εξουσίας, για την παραπλάνηση της σκέψης των πολιτών. Την ενότητα που θα ήταν αποφασισμένη να μείνει ενότητα, αντιμετωπίζοντας κάθε διλημματικό εκβιασμό, κάθε δολιοτητα και ψέμα πολιτικό, απηχώντας τη θέληση του έθνους.
Δεν γνωρίζω πότε θα το συνειδητοποιήσουμε. Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση μας δίνει τούτη την ευκαιρία. Ας προβληματσιτούμε τουλάχιστον για το τι δεν κάναμε εμείς για τη...σωτηρία της χώρας. Ας σκεφτούμε ότι ζούμε ως μέλη μιας βαθιά δοκιμαζόμενης κοινωνίας είτε έχουμε και κατέχουμε, είτε αγωνιούμε για την επιβίωσή μας, τον ευτελισμό και την καταράκωση της ζωής μας.
Πόσο ακόμη θα καθόμαστε μπροστά σ' ένα πίνακα με τζάκι και θα παριστάνουμε ότι "ζεσταινόμαστε", ζώντας με τις ψευδαισθήσεις; Το κάθε μέλος τούτης της κοινωνίας ας προβληματισθεί στο δικό του επίπεδο. Ζούμε για χρόνια τώρα την μετατόπιση των αξιών με την παγερή αδιαφορία του αναχωρητή. Κι ας περνάει καθημερινά από τη ρυτίδα της περίσκεψης το αυλάκι της αδυσώπητης καθημερινότητας των πολλών και των δεινοπαθούντων...
Μέχρι σήμερα οι όποιες αντιδράσεις, αν δεν περιορίζονται σε λεκτικές κορώνες, έστω και με τον ανάλογο εκνευρισμό, θυμίζουν χαρακιά από κιμωλία στην άσφαλτο. Μετους πολιτικούς της παρακμιακής λογικής να χρησιμοποιούν το όποιο μυλαόδιαθέτουν, για να μεθοδεύουν τα χείριστα. Κι όσοι καταφέρουν να αναρριχηθούν στα επίπεδα των σκοπιμοτήτων έχουν όλες τις καλύψεις.Οι άλλοι απλώς παλεύουν και συνήθως σκιαμαχούν. Και στον τόπο ευδοκιμούν αλαζονεία και φόβος!
Δεν μας άφησαν τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Μόνοι μας δε πριονίζουμε τη ρίζα μας και μπολιάζουμε το κορμί του έθνους με θνησιμαία. Μας απέμεινε μόνο ο ήχος των ξυμβάλων που αλαλάζουν. Η αγυρτεία κυραρχεί στο μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής ζωής. Με την εξουσία να αλαζονεύεται και να ψεύδεται με κυνική αναίδεια.
Δεν μας άφησαν τίποτα, έχοντας αδειάσει εκτός από τα δημόσια ταμεία και τις τσέπες μας, αλλά και διαγράψει λέξεις ταμπού όπως: Αρετή, ευγένεια, σεβασμός, εντιμότητα και συνέπεια. Ολοι αυτοί που συνιστούν το εκάστοτε ανεύθυνον αυτού του τόπου δεν είναι σε θέση να υποψιαστούν καν τη σημασία του Παρθενώνα, της μεταφυσικής και πνευματικής του αξίας...
Δεν μας άφησαν τίποτα; Κάτι μας απέμεινε τελικά....Η κάλπη και η ψήφος μας. Και η ψήφος μας μπορεί να λειτουργήσει ως σάρωθρονν. Το σάρωθρον είναι το αίσθημα της ευθύνης και της ενοχής μας. Ας το χρησιμοποιήσουμε την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015, για να αντιμετωπίσουμε την πολιτική απάτη και ανικανότητα. Και με τη δύμανη του σάρωθρου να τους στείλουμε εκεί που τους αξίζει. Στα σκουπίδια της ιστορίας!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.