Το πραξικόπημα στην Τουρκία, ωστόσο, ανέδειξε και την εγχώρια πολιτική γελοιότητα στην υποτιθέμενη αντιμετώπιση κρίσεων, με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε το όλο θέμα και την "εικόνα" ετοιμότητας που προσπάθησε να φιλοτεχνήσει η κυβέρνηση, επιστρατεύοντας ακόμη και τον διοικητή της ΕΥΠ, ο οποίος και "ενημέρωσε" τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι άλλα ευτράπελα, του "μαρμαρωμένου" προέδρου της Ηρώδου Αττικού συμπεριλαμβανομένου...
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν υπήρξε πολιτική σοβαρότητα. Κυρίως όμως δεν υπήρξε ποτέ κοινή συνείδηση της απόλυτης αναγκαιότητας.
Και η αναγκαιότητα αυτή έχει να κάνει με την πολιτική παιδεία, την πολιτική αγωγή, την αισθητική στην πολιτική στο γενικότερο πλαίσιο της παιδείας, που ήταν και εξακολουθεί να είναι ο...μέγας υπανάπτυκτος στη χώρα τούτη του πολιτικού "βούρκου" και της "γουρουνοποίησης" των πολιτικών.
Κι αντί οι ηγετικές τάξεις να αντιδράσουν στη λαική ραστώνη που αποδέχεται ανεξέλεγκτα τον αφορισμό του πτωχοπρόδρομου, την έκαναν οι ίδιες κτήμα τους και πίστη τους και συνετέλεσαν στον εκμαυλισμό της, με την προσήλωσή τους σε άγονες διαφωνίες και με το άγχος του παροντισμού που τις διέκρινε.
Και η αδυναμία να συλληφθεί ο Ελληνισμός ως μια ενότητα που δεν έχει παρελθόν και παρόν, αλλά και μέλλον, διόγκωνε κάθε φορά το πρόσχημα της οικονομικής μας φτώχειας και εμπόδιζε κατά κανόνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κάθε μακρόπνοη προσπάθεια.
Αναμφίβολα φταίει και ο λαός. Αν και γεννιέται ανεπτυγμένος, γίνεται υπανάπτυκτος. Γεννιέται μ' όλες τις ανησυχίες που συνοδεύουν σήμερα τον πραγματικό άνθρωπο και υπό την πίεση της εθνικής μας ατμόσφαιρας και των εθνικών μας παραισθήσεων, παραιτείται από κάθε προσπάθεια. Φιλεί τον υπήοον μιμείσθαι τους άρχουσι...
Ετσι διαπιστώνουμε τους πολιτικούς που ψηφίζουμε να θρηνούνε επάνω στα ερείπια της κοινωνίας και κάποιοι να εκφωνούμε επιταφίους λόγους γεμάτους συναίσθημα και ολοφυρμούς, αλλά θα ήταν ειλικρινέστερο να αναζητούσαμε με λογισμό τα βαθύτερα αίτια της βαριάς και ενδημικής αρρώστιας, που χρόνια μαστίζει την πολιτική και την ίδια την κοινωνία.
Και δεν θα είχαμε τη χθεσινή άθλια εικόνα της κυβερνητικής "ετοιμότητας" υποτίθεται με τον διοικητή της ΕΥΠ, να επιστρατεύεται για επικοινωνιακούς λόγους και να αναλαμβάνει ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου, αν και ο συγκεκριμένος συνάδελφος δημοσιογράφος υπήρξε κυβερνητικός εκπρόσωπος επί σοσιαλιστικής κυβέρνησης (χωρίς σοσιαλισμό...) του Ανδρέα Παπανδρέου.
Σε ποια σοβαρή χώρα ο διοικητής των μυστικών υπηρεσιών αναλαμβάνει τέτοιο ρόλο; Και δεν ήταν μόνο η ενεργοποίηση του Γιάννη Ρουμπάτη στα επικοινωνιακά τεχνάσματα του Μαξίμου...
Οσο συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε επιδερμικά την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, τόσο εισδύει το πνεύμα της "ολιγάρκειας" σ' όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Το πνεύμα του "περίπου". Το πνεύμα του "μη ακριβώς". Εισβάλλουν η χαλαρότητα, ο ερασιτεχνισμός, η ασυνέπεια και ευδοκιμεί η πολιτική γελοιότητα...
Και ανεχόμενοι την πολιτική κοροιδία ή αναπαράγοντας την σε ευρήματα "εξυπναδίστικα" ως εκ πεποιθήσεως "ξερόλες" ή και "βολεψίες", τότε ο καθείς εξ' ημών μπορεί να κοιμάται ήσυχος, όπως ο χοίρος μέσα στο βούρκο. Και να ονειρευόμαστε ότι ο βούρκος θα γίνει μια μέρα νεφέλη φωτεινή και ο χοίρος χερουβείμ!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.