Ο ανεύθυνος λαγός!!!! [της Μarymos ]

απο H ISTORIA ARXIZEI

Κάποτε, όταν οι νεράιδες, διαφέντευαν το κόσμο όλο, υπήρχαν κανόνες στο νεραιδοβασίλειο, με τις δουλειές που έπρεπε να κάνει ο καθένας, για κάθε εποχή. Όλες οι δουλειές της Φύσης και της ζωής ανθρώπων και ζώων, γίνονταν χάρη σε αυτούς τους κανόνες και στα πλάσματα που είχαν οριστεί, να φροντίζουν για το κάθε τι στη γη. Υπήρχαν, και πλάσματα που δούλευαν όλο το χρόνο, για να πηγαίνουν όλα σύμφωνα με το καθορισμένο πρόγραμμα,, τις εορταστικές ημέρες, κάθε εποχής.


Κάποια από αυτά τα πλάσματα ήταν και ο κύριος Αυτάρας. Ένας παχουλός λαγός, που ζούσε στη καρδιά του δάσους, μαζί με τη γυναίκα του, τη κυρία Πηδηχτή, και ένα ζωηρό και όμορφο στρουμπουλό λαγουδάκι, που δεν ήταν άλλο, από το γιο τους το Χνούδη.

Ο κύριος Αυτάρας είχε καθήκοντα πολύ σπουδαία, που τα είχε κληρονομήσει από το πατέρα του, κι αυτός από τον δικό του. Γιατί η επιχείρηση του κυρίου Αυτάρα, πήγαινε από πατέρα σε γιο, χρόνια και χρόνια. Η επιχείρηση του, ήταν ένα εργαστήριο αβγών. Έφτιαχνε όλα τα αβγά, που μετά την Ανάσταση του Χριστούλη, μοιράζονταν σε όλα τα σπίτια, και έδιναν χαρά σε όλα τα πλάσματα του κόσμου.

Όλο το χρόνο φρόντιζε τα πάντα. Από τα φυτά που έδιναν τους πολύτιμους καρπούς τους για να γίνουν τα υπέροχα σοκολατένια αβγά, μέχρι τα απλά αβγά, που ζωγραφίζονταν με χρώματα φυτικά, με τη βοήθεια μαγικών συστατικών, που μόνο εκείνος είχε δικαίωμα να έχει. Χωρίς τα αβγά, Πάσχα δεν μπορούσε να εορταστεί πουθενά. Γι' αυτό.. και ήταν πολύ σημαντική η δουλειά του.

Τώρα που μεγάλωσε ο γιος του, σιγά – σιγά έπρεπε να μάθει τη δουλειά, που κάποτε θα γινόταν δική του. Κι έπρεπε να παραδειγματίζεται από τον υπεύθυνο και δουλευταρά πατέρα του και από τη μητέρα του, που εκτός από τη βοήθεια που πρόσφερε στην επιχείρηση, είχε και άψογα νοικοκυρεμένο το σπίτι τους, φαγητό καλομαγειρεμένο στο τραπέζι τους, και καθαρά ρούχα για όλη την οικογένεια.

Όμως ο Χνούδης, ήταν ένα ζωηρό και λίγο ονειροπόλο λαγουδάκι, που συχνά ξεχνιόταν με ό,τι απίθανο έβλεπε, και που κάθε πρωί η καημένη η κυρία Πηδηχτή, τράβαγε τα πάνδεινα για να τον σηκώσει από το κρεβάτι του. Ήταν.. και λίγο τεμπελάκος!

Ήταν όμως καλό παιδί, με πολύ καλή καρδιά. Δεν έφταιγε ο καημένος, απλά... το μυαλουδάκι του πετούσε.. σε κάθε φανταστική ιστορία που άκουγε ή διάβαζε.

Μάταια ο δόλιος ο πατέρας του, τον δίδασκε και τον συμβούλευε... Κάθε που του έλεγε να κάνει κάποια δουλειά, εκείνος έλεγε ένα ζωηρό ...''ναι μπαμπά'', και ώρες μετά, ο πατέρας του ανακάλυπτε ότι ο Χνούδης δεν είχε κάνει τίποτα από ότι του είχε πει. Ή τον έβρισκε να κοιμάται, ή είχε ξεχαστεί κάνοντας κάτι άλλο. Οπότε ακολουθούσε η κατσάδα και η τιμωρία. Όση ώρα κατσάδιαζε το Χνούδη ο κύριος Αυτάρας, εκείνος είχε καμπουριασμένους τους ώμους του, κατεβασμένο το κεφάλι του, τα αυτάκια του ήταν πεσμένα, τα χεράκια του πίσω από τη πλάτη, και τα δάχτυλα του ποδιού του, σχημάτιζαν μηχανικά κύκλους στο χώμα.

Υπέμενε καρτερικά τη τιμωρία και τη κατσάδα, και πάντα υποσχόταν ότι δεν θα το ξανάκανε.

Μέχρι την επόμενη φορά.....

Για να φτιαχτούν τα υπέροχα χρώματα, που θα έβαφαν και θα στόλιζαν τα αβγά, υπήρχε ειδική στιγμή, και συγκεκριμένη ημέρα. Τα μαγικά συστατικά που ήδη αναφέραμε, δεν ήταν άλλα από μαγικές σκόνες, που μόνο η ίδια η νεραιδοβασίλισσα μπορούσε να φτιάξει. Οι σκόνες έπρεπε να πέσουν στις ρίζες συγκεκριμένων φυτών, γεμάτων με υπέροχα άνθη, τη στιγμή που το φως της Σελήνης, έπεφτε πάνω στα λουλούδια και τα έκανε να μοιάζουν φτιαγμένα από ασήμι, με τη λάμψη του. Και μετά, όταν έκανε την εμφάνιση της η πρώτη αχτίδα του ήλιου, με τη πρωινή δροσιά, τα μπουμπούκια άνοιγαν, και άρχιζαν να τρέχουν από τα πολύχρωμα πέταλα, όλα τα χρώματα της ίριδας. Τα μάζευαν σε ειδικές κανάτες, τα πήγαιναν στο εργαστήριο και με αυτά έφτιαχναν τα ωραιότερα αβγά του κόσμου.

Φέτος είχε δυσκολίες η οικογένεια. Η μητέρα της κυρίας Πηδηχτής είχε αρρωστήσει, κι εκείνη είχε αναγκαστεί να πάει κοντά της. Οπότε όλη η δουλειά είχε πέσει στον κύριο Αυτάρα που ο δόλιος, προσπαθούσε να κάνει ότι μπορούσε και με το σπίτι.

Έλεγε λοιπόν στο γιο του:

-''Αγόρι μου, πρέπει για μια φορά στη ζωή σου, να δείξεις, ότι μπορούμε να στηριζόμαστε πάνω σου, τώρα που σε έχουμε ανάγκη. Πρέπει να βοηθήσεις κι εσύ, μέχρι να γυρίσει η μαμά σου από τη γιαγιά, στην άκρη του δάσους. Εντάξει;;''

-''Ναι μπαμπά'', ....απάντησε ο Χνούδης. ''Θα δεις, θα κάνω ότι μου πεις και θα σε βοηθήσω''.

-''Ωραία λοιπόν, κάτσε εδώ εσύ να προσέχεις τα φυτά, να μη τα πλησιάσει κανένα από αυτά τα νυχτερινά έντομα που λαχταράνε να τα φάνε για να γεμίσουν τη κοιλιά τους, κι εγώ θα πάω να τελειώσω τα σοκολατένια αβγά. Γιατί αύριο όπως ξέρεις, θα έρθει η νεραιδοβασίλισσα για να ρίξουμε τη μαγική σκόνη, και να ελέγξει αν όλα θα είναι έτοιμα στην ώρα τους για το φετινό Πάσχα. Είσαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις;;....ξαναρώτησε το γιο του.

-''Μείνε ήσυχος μπαμπά, σου υπόσχομαι να είμαι καλός φύλακας.

-''Ωραία,...του απάντησε ο κύριος Αυτάρας, και απομακρύνθηκε με γρήγορο βήμα, φωνάζοντας του ακόμα μία φορά...''μη ξεχάσεις Χνούδη, αν δεις κανένα καταστροφέα, να τον ψεκάσεις και να τον σκοτώσεις. Τίποτα να μη πλησιάσει γιε μου μέχρι το πρωί, που τα έντομα φοβούνται το φως... στηρίζομαι επάνω σου''.

Ο Χνούδης κρατώντας το σπρέι στα χέρια, άρχισε να βηματίζει πάνω- κάτω, και από τη μια άκρη στην άλλη, μη τραβώντας τα μάτια του από τα λουλούδια.

Σε λίγο όμως, κουράστηκε,.. και διάλεξε μία θέση, απ' όπου μπορούσε να παρακολουθεί καθιστός.

Γιατί να είμαι όρθιος;;;...σκέφτηκε.

Πέρασε αρκετή ώρα, παρακολουθώντας τα πάντα γύρω του, και ακούγοντας την ησυχία του δάσους. Τότε, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό.

Ω!!!.... πόσο λάθος κίνηση ήταν αυτή.....

Μόλις τα ματάκια του αντίκρισαν τα αστέρια, άρχισε να σκέφτεται, τι ωραία που θα ήταν να άπλωνε τα χέρια και να τα έπιανε. Μετά φαντάστηκε, ότι είχε δικό του σκάφος, και ταξίδευε από αστέρι σε αστέρι, κι ανακάλυπτε διάφορα.... Άλλο είχε λιχουδιές, άλλο πολύτιμα πετράδια, άλλο ήταν γεμάτο καρότα.... και με το ένα και το άλλο...χάθηκε σ' αυτό το αστρικό του ταξίδι.

Κι όσο εκείνος ταξίδευε...δυστυχώς τα εχθρικά έντομα πλησίαζαν όλο και περισσότερο τα φυτά.

Αλλά ο Χνούδης βρισκόταν στα άστρα... κι από εκεί δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα...

Τα έντομα έπεσαν πάνω στα μπουμπούκια και τους τρυφερούς βλαστούς, και αν τα λουλούδια είχαν κόκαλα, θα λέγαμε ότι δεν άφησαν κοκαλάκι..

Πέρασε αρκετή ώρα, και το ταξίδι του Χνούδη, το διέκοψε ξαφνικά μια φωνή, που δεν ήταν άλλη από τη τρομαγμένη φωνή του κυρίου Αυτάρα,.. και ο Χνούδης μας,... προσγειώθηκε απότομα στη γη.

-Τι έκανες γιε μου;;... Δε σου είπα να προσέχεις....ξουτ! παλιοέντομα...ξουτ! τα κατέστρεψες όλα γιε μου, γιατί δεν έκανες ότι σου είπα;;;

Έντρομος ο Χνούδης κοίταζε τριγύρω του και η εικόνα που αντίκρισε του έφερε ακόμα περισσότερο πανικό. Όλα τα φυτά ήταν χωρίς λουλούδια, με βλαστούς καταφαγωμένους και στα περισσότερα, ίσα που ξεχώριζε ένα κοτσανάκι από το έδαφος....

Τι καταστροφή ήταν αυτή!!!...

-''Μα....ψέλλισε ....αλλά δε συνέχισε, γιατί η έκφραση δυστυχίας στο πρόσωπο του πατέρα του, τον έκανε να νοιώσει, λες και τον έριξαν στη παγωμένη λίμνη...Εξάλλου και να συνέχιζε, τι θα μπορούσε να πει;;

Ο πατέρας, γύρισε με σκυμμένο το κεφάλι και με κουρασμένα βήματα στο σπίτι...

Δεν ήξερε τι να κάνει.... Είχαν καταστραφεί όλα....

-''Μπαμπά,....τι να κάνω;;.......

-''Μα τι άλλο να κάνεις, πέρα από αυτό που έκανες;;; Μια φορά σου ζήτησα βοήθεια πραγματική, αλλά εσύ δεν σκέφτηκες ούτε εμένα, ούτε τη μητέρα σου....και ούτε κανένα πλάσμα σε αυτή τη γη, που δε θα χαρεί την Ανάσταση, επειδή εσύ είσαι ανεύθυνος και δεν κρατάς τις υποσχέσεις που δίνεις....Τι θα πω στη νεραιδοβασίλισσα αύριο;;;....Και για πρώτη φορά στη ζωή του ο Χνούδης, είδε δάκρυα να κυλούν από τα μάτια του πατέρα του...

Ντροπή τον κυρίευσε, και κουλουριάστηκε σε μια γωνιά, μη μπορώντας να πει τίποτα...

Την άλλη μέρα που η βασίλισσα ήρθε και είδε όλη τη καταστροφή, έγινε έξαλλη. Μίλησε με μεγάλη αυστηρότητα στο κύριο Αυτάρα, και του είπε ότι πρόδωσε την εμπιστοσύνη της, και ρεζίλεψε το όνομα της οικογένειας του. Κι έπειτα τον τιμώρησε αφαιρώντας του τη δουλειά του, που ανήκε εδώ και πολλά χρόνια στην οικογένεια του, επειδή είναι ανάξιος. Μια και εξαιτίας του όλα τα πλάσματα θα στερηθούν τη χαρά του Πάσχα.

Μόλις η βασίλισσα βγήκε από το σπίτι, ο κύριος Αυτάρας κλείστηκε στο δωμάτιο του, και το μόνο που είπε ήταν ότι δεν ήθελε πια, ούτε να φάει ξανά τίποτα, ούτε να πιει, μα ούτε και να δει κανένα.

Ο Χνούδης τότε σηκώθηκε από τη γωνιά του, και αποφασισμένος βγήκε από το σπίτι. Έκοψε δρόμο από ένα μονοπάτι που ήξερε, και ύστερα από άλλο και πρόφτασε την νεραιδάμαξα σε μια στροφή του δρόμου.

Μπήκε μπροστά στην άμαξα, αποφασιστικά, αναγκάζοντας τον αμαξά να σταματήσει, και τη βασίλισσα να τον κοιτάζει θυμωμένη αλλά και με απορία....

-''Μεγαλειοτάτη, ...ψέλλισε ο Χνούδης,....

-''Τι θες αγόρι;;.... μίλα γρήγορα γιατί βιάζομαι..

-''Είμαι ο Χνούδης, ο γιος του κυρίου Αυτάρα...

Εγώ φταίω για όλα... η μαμά μου λείπει..γιατί είναι άρρωστη η γιαγιά μου..κι εγώ δεν έκανα αυτό που μου είπε ο πατέρας μου, παρότι του το υποσχέθηκα...Εκείνος προσπαθούσε να προλάβει τα πάντα...αλλά εγώ είμαι κακό παιδί....Δεν κράτησα την υπόσχεση μου...και ο μπαμπάς μου είναι δυστυχισμένος εξαιτίας μου...

Αλλά δεν θα το ξανακάνω....θα γίνω υπεύθυνος, γιατί τώρα κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι υπάκουος, και να κρατάω τις υποσχέσεις μου, για να μη δίνω λύπη στους γονείς μου που τους αγαπάω πολύ, και να μη προκαλώ στενοχώρια σε κανένα με την επιπολαιότητα μου....''

Η βασίλισσα κοίταξε προσεκτικά το αγόρι, και του είπε αυστηρά:

-''Πρέπει να το αποδείξεις...''

-''Υπόσχομαι να κάνω ότι μου πείτε''...είπε ο δόλιος ο Χνούδης με λαχτάρα...και προσμονή...

-''Θα σου δώσω ένα μαγικό υγρό, και καινούργια φυτά. Θα πρέπει να σκάψεις να βγάλεις τα χαλασμένα φυτά από τη ρίζα, και στο λάκκο τον ίδιο θα φυτέψεις τα καινούργια φυτά, ρίχνοντας και λίγο από το υγρό, πριν τα σκεπάσεις με το χώμα. Θα κάνουν να μεγαλώσουν μια εβδομάδα, αλλά μαζί τους θα μεγαλώνουν και παράσιτα. Θα πρέπει να τα κρατάς καθαρά, ξεριζώνοντας τα παράσιτα, ποτίζοντας, και ρίχνοντας τακτικά λίπασμα. Ακόμα θα πρέπει να προσέχεις τα έντομα.

Αν το κάνεις αυτό, θα καταλάβω ότι έχεις γίνει υπεύθυνος και ότι δεν είσαι πια ένας άχρηστος και ανυπάκουος τεμπέλης, και θα συγχωρήσω και σένα και το πατέρα σου, ο οποίος θα πάρει τη δουλειά του πίσω''.

-''Μα σε μία εβδομάδα θα έχει φτάσει το Πάσχα, και πάλι τα παιδιά δεν θα έχουν τα αβγά στην ώρα τους''.

-''Μη σε ανησυχεί αυτό, θα σταματήσω το χρόνο γι' αυτή την εβδομάδα. Θα έρθω να σε ελέγξω όταν περάσουν και οι επτά ημέρες. Και έπειτα, μέσα σε τρεις ημέρες ακόμα, τα αβγά θα πρέπει να ετοιμαστούν από εσένα μόνο. Με καμία βοήθεια''.

Αυτά είπε η βασίλισσα, κι αφού του έδωσε το υγρό και τα φυτά, έφυγε..

Ο Χνούδης αποφασιστικά φορτώθηκε τα πράγματα και πήγε στο χωράφι.

Πήρε τα εργαλεία, και άρχισε να σκάβει, τραβώντας με τα χεράκια του, τα χαλασμένα κοτσάνια μέχρι που τα αγκάθια τον μάτωσαν. Κι αφού έκανε αυτή τη δουλειά για ώρες, ικανοποιημένος είδε ότι είχε ξεφορτωθεί όλα τα παλιά υπόλοιπα. Άρχισε να φυτεύει τα καινούργια ρίχνοντας και από λίγο υγρό και έπειτα τα σκέπασε με το χώμα. Τα πότισε, έβαλε λίπασμα και τα περιφρούρησε χωρίς να κοιμηθεί. Μόλις ξημέρωσε ξάπλωσε κοντά στα φυτά και κοιμήθηκε λίγο. Συχνά πεταγόταν καθιστός και κοιτούσε γύρω του. Μόλις σιγουρευόταν ότι όλα ήταν εντάξει, ξανακοιμόταν. Όταν ξεκουράστηκε, μασούλησε ένα καρότο, και άρχισε πάλι να ποτίζει, να ξεχορταριάζει, και όταν βράδιασε, έμεινε πάλι άγρυπνος φρουρός.

Την έβδομη μέρα που ήρθε η βασίλισσα, είδε ικανοποιημένη ότι όλα είχαν γίνει στην εντέλεια.

Το βράδυ έρριξαν τη μαγική σκόνη, και ο Χνούδης ζήτησε από το πατέρα του να έρθει και να παρακολουθήσει. Ο κύριος Αυτάρας έκθαμβος είδε τη δουλειά του γιου του, και το χαμόγελο ικανοποίησης της βασίλισσας, που του είπε:

-''Έχεις πραγματικά ένα καινούργιο ικανό και υπεύθυνο γιο, που σε αγαπάει πάρα πολύ. Και πρέπει να ομολογήσω ότι ήθελε θάρρος για να μου πει την αλήθεια''.

Στο πρώτο φως, τα μπουμπούκια άνοιξαν, και τα χρώματα έτρεχαν στις κανάτες.

Γέμισε χρώμα η πλάση, πράσινο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πορτοκαλί, ροζ, μοβ..Όλες οι αποχρώσεις σχημάτιζαν μια πανδαισία. Όταν μαζεύτηκε όλο το χρώμα, τα πέταλα έπεσαν και έμειναν στα κοτσάνια μόνο μικρούλικοι σπόροι. Τους μάζεψαν γιατί από αυτούς θα έβγαιναν τα φυτά της επόμενης χρονιάς.

Ο κύριος Αυτάρας και ο Χνούδης μετέφεραν τις κανάτες στο εργαστήριο. Κι εκεί ο Χνούδης βούταγε τα πινέλα και άφησε τη φαντασία του να εκφραστεί με αυτά. Ζωγράφισε τα ωραιότερα σχέδια που είχαν γίνει ποτέ. Λουλούδια, σύννεφα, πεταλούδες, πασχαλίτσες, πουά,κορδέλες, και τα σοκολατένια τα τύλιγε με χαρτιά με υπέροχα σχέδια ζωγραφισμένα, και με μεγάλους φιόγκους. Και τι δε ζωγράφισε. Σε τρεις μέρες όπως υποσχέθηκε, τα είχε τελειώσει όλα.

Η γιαγιά του ήταν καλύτερα, και είχε επιστρέψει και η μητέρα του στο σπίτι.

Το Πάσχα είχε φτάσει, και οι νεραιδομεταφορείς ήρθαν να φορτώσουν για να κάνουν τις παραδόσεις σε όλη τη γη.

Ο κύριος Αυτάρας χαρούμενος άκουγε τα σχόλια θαυμασμού που του έκαναν μόλις είδαν το φετινό εμπόρευμα. Και απαντούσε όλο καμάρι:

-''Ο γιος μου τα έφτιαξε. Είναι τα ωραιότερα που έχουν φτιαχτεί. Είμαι περήφανος που τον έχω γιο''.

Κι ο Χνούδης χαρούμενος διαπίστωσε, ότι η ικανοποίηση που ένοιωθε από τον θαυμασμό και την ευτυχία των δικών του και των άλλων, ήταν πολύ μεγαλύτερη, από αυτή που του χάριζε η τεμπελιά, ο ύπνος και τα φανταστικά του ταξίδια.