Πύρρειος νίκη με αλλαγή στρατηγών, όχι στρατηγικής

Σοφία Βούλτεψη

Χωρίς εκπλήξεις, μόνο με μάχες οπισθοφυλακών σε επίπεδο αγορεύσεων και με τους ηθοποιούς να έχουν αλλάξει ρόλους, αλλά και με… σκηνοθετικές διαφοροποιήσεις, η κυβέρνηση νίκησε χθες σε μια ανούσια μάχη άνευ αντιπάλου, λαμβάνοντας την ψήφο εμπιστοσύνης των βουλευτών της.

Παρενεβλήθη άλλο ένα ανούσιο επεισόδιο σχετικά με το πότε ήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα, με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Πάγκαλο να πυροδοτεί και πάλι το κλίμα, τη Νέα Δημοκρατία να αντιδρά αποχωρώντας από την αίθουσα, τους κυρίους Παπανδρέου και Βενιζέλο να λειτουργούν πυροσβεστικά και την ανησυχία για την εικόνα που θα δινόταν στο εξωτερικό να οδηγεί και πάλι τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην αίθουσα.


Αυτό ήταν και το μοναδικό σασπένς που πρόσφερε χθες το πολιτικό μας σύστημα, διότι κατά τα λοιπά, όλα εξελίχθηκαν βάσει του προγράμματος.

Ο «σκηνοθέτης» τοποθέτησε τις ομιλίες του πρώην και του νυν τσάρου σε κοντινές αποστάσεις και σε απευθείας μετάδοση από τα δελτία των οκτώ και τους επέβαλε ύφος απολογητικό και συμπόνιας προς τα πάθη του λαού – χωρίς όμως να αφεθεί κανένα περιθώριο ελπίδας για χαλάρωση των μέτρων των μνημονίων.

Το εύρημα του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, όπως διατυπώθηκε από την πρώτη στιγμή ανάληψης του αξιώματος, σύμφωνα με το οποίο θα υπάρξει μέριμνα αποκατάστασης της ηθικής ισορροπίας και των αδικιών, παραμένει μια ακόμη ρητορική στην εκφορά του πολιτικού λόγου, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Ο νέος υπουργός των Οικονομικών απέδωσε την αδυναμία της Ελλάδας να παρέμβει στις εξελίξεις και την υποταγή της στην διεθνή επιτροπεία, στο... παγκόσμιο έλλειμμα πολιτικής διακυβέρνησης και στο μετέωρο βήμα της ΕΕ.

Κατόπιν τούτου, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν άλλαξε τίποτε εκτός από τον υπουργό.

Αντίθετα, και ο κ. Βενιζέλος, όπως παλαιότερα, μετά την 11η Μαρτίου, οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, εξήρε χθες από του βήματος της Βουλής τις αποφάσεις του Eurogroup περί προσφυγής στην Πρωτοβουλία της Βιέννης και της (δήθεν) εθελοντικής συμμετοχής ιδιωτών πιστωτών στο χρέος.

Και μάλιστα την ίδια ακριβώς ημέρα που όλοι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης επανέλαβαν εν χορώ πως αν συμβεί κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, δηλαδή χρεοκοπία.

Όπως ακριβώς και ο κ. Παπακωνσταντίνου, υπεραμύνθηκε και ο κ. Βενιζέλος της συμμετοχής παρατηρητών από την Κομισιόν και το Eurogroup στην επιτροπή αποκρατικοποιήσεων.

Και όπως και ο κ. Παπακωνσταντίνου, έτσι και ο κ. Βενιζέλος ξεκαθάρισε πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος πλην της υπερψήφισης του Μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών νόμων μέχρι τις 30 Ιουνίου, ώστε στις 3 Ιουλίου, κατά την έκτακτη σύνοδο του Eurogroup, να αποφασιστεί η εκταμίευση της πέμπτης δόσης.

Παράλληλα, ο κ. Βενιζέλος, που απευθύνθηκε, όπως είπε, όχι μόνο στη Βουλή, αλλά στον ελληνικό λαό, δίκην διαγγέλματος, αναφέρθηκε και σε μια σειρά πρωτοβουλίες του, ώστε να υπάρξουν μέτρα κοινωνικής αντιρρόπησης.

Μέχρι στιγμής, αυτά μένουν να τα δούμε. Στο μεταξύ, αποδείχθηκε πως τόσο ο ανασχηματισμός, όσο και η συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης χρησιμοποιήθηκαν για συσπείρωση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

Όπως φάνηκε και από τις ομιλίες των μέχρι χθες «διαφωνούντων», το «καρότο» ήταν η απομάκρυνση των «κολλητών», για την οποία πανηγύρισαν όλοι δημοσίως και παραδόθηκαν με την απλή υπόμνηση ότι δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά «όχι και λευκή επιταγή».

Διαφορετικές φωνές
Την ίδια ώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δια του υπουργού των Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, καλούσαν την Ευρώπη να αντιμετωπίσει την ελληνική κρίση με ενιαία και σαφή φωνή.

Ουσιαστικά, υπενθύμισε αυτό που είχε πει κάποτε ο Κίσινγκερ («αν θέλω να επικοινωνήσω με την Ευρώπη,  σε ποιον θα τηλεφωνήσω;»), λέγοντας:

«Έχουν ένα περίπλοκο σύνολο θεσμών. Όμως θα πρέπει να συμφωνήσουν πάνω σε μία στρατηγική με σαφήνεια, ώστε οι άνθρωποι στις αγορές να καταλαβαίνουν ποιο είναι το σχέδιο».

Διαφορετικές φωνές ακούστηκαν και χθες. Οι «παλαιοί» Ευρωπαϊστές, ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ και ο πρώην υπουργός των Οικονομικών της Αυστρίας (επί Μπρούνο Κράισκι) Χανς Άντρος, τάχθηκαν ο μεν πρώτος υπέρ μιας δραστικής βοήθειας προς την Ελλάδα και ο δεύτερος υπέρ της διαγραφής του ελληνικού χρέους κατά το ήμισυ.

Υπέρ της Ελλάδας τάχθηκαν σε δημοσκόπηση και το 60% των Αυστριακών πολιτών, διαφωνώντας ουσιαστικά με την πολιτική της κυβέρνησής τους (που υποτίθεται ότι πιέζεται από την αυστριακή κοινή γνώμη).

Αλλά από την πλευρά του, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δήλωσε χθες πως η χώρα του δεν είναι έτοιμη να συμμετάσχει σε ένα νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας – ως γνωστόν το Λονδίνο δεν συμμετείχε ούτε στο πρώτο πακέτο βοήθειας.

Επιθέσεις και προπαγάνδα
Ο γερμανικός Τύπος, δια της Suddeutsche Zeitung, συνέχισε χθες τις επιθέσεις του, βάζοντας αυτή τη φορά στο στόχαστρο τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά και χρησιμοποιώντας προκλητικούς χαρακτηρισμούς, όπως «εκμεταλλευτής της κατάρρευσης», «ανεύθυνος και εγωμανής», «κυνικό και λαϊκιστή»!

Η Νέα Δημοκρατία κατηγορεί γι’ αυτές τις επιθέσεις την «προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ», αλλά στους κόλπους της υπάρχει προβληματισμός όσον αφορά στην αδυναμία αναστροφής του κλίματος με μια αντίστροφη προπαγανδιστική προσπάθεια στο εξωτερικό.

Χθες, δύο δημοσκοπήσεις ( GPO για το Mega και Alco για το Alter), έφεραν για πρώτη φορά μπροστά τη Νέα Δημοκρατία από το ΠΑΣΟΚ, ενώ τα ποσοστά και των δύο κομμάτων παραμένουν χαμηλά και ο κόσμος, τόσο στις δημοσκοπήσεις όσο και στις πλατείες, τάσσεται κατά της ψήφισης και της εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.

Άλλωστε χθες, οι Αγανακτισμένοι κατέκλυσαν το κέντρο της πρωτεύουσας και δημιούργησαν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την Βουλή, προαναγγέλλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο κλιμάκωση των διαμαρτυριών τους ενόψει της συζήτησης στην Ολομέλεια και ψήφισης του Μεσοπροθέσμου.

Εκεί δηλαδή όπου θα εξελιχθεί η νέα μάχη, με τους Αγανακτισμένους να μετρούν την πρώτη τους νίκη:

Χθες, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Μακρυπίδης παραιτήθηκε από εισηγητής του νομοσχεδίου, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους, αν και είναι γνωστές οι αντιρρήσεις που είχε ήδη εκφράσει.

Μέσα στη γενική σύγχυση, εκδόθηκε χθες, μετά από πολύμηνη καθυστέρηση, η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπου είχαν προσφύγει συνδικαλιστικές οργανώσεις και σωματεία.

Σύμφωνα με αυτήν, το Μνημόνιο είναι συνταγματικό, νόμιμο και σύμφωνο με τις διεθνείς συμβάσεις και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου είναι το Μνημόνιο, καθώς δικαιολογείται από την ανάγκη να αποφευχθεί η χρεοκοπία.

Δεν περίμενε, βέβαια, κανείς από το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο να ασχοληθεί με τους λόγους για τους οποίους φθάσαμε στη χρεοκοπία.

Αυτή ήταν δουλειά άλλων, που ούτε τις ευθύνες τους αναλαμβάνουν, ούτε μέτρα για να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι λαμβάνουν.

Οι επόμενες μέρες, ως το τέλος του μήνα, θα αποδείξουν αν η χθεσινή νίκη εκτός από ανούσια ήταν και πύρρειος…