λίγες και μεστές κουβέντες, καταγγέλλει τεκμηριωμένα τόσο το κράτος όσο και τις τράπεζες για τον στραγγαλισμό της ελληνικής αγοράς και την επίταση του σημερινού αδιεξόδου που… εμπλουτίζει συνεχώς το… ταμείο Ανεργίας.
Στο χθεσινό άρθρο του γνωστού και προκλητικού για την ευθύτητα διατύπωσης των θέσεών του χωρίς «στρογγυλέματα» και ωραιοποιήσεις, Κώστα Στούπα που δημοσιεύτηκε στον ιστοχώρο «capital.gr», με απλά και σταράτα λόγια καταρρίπτονται στερεότυπα είτε της μίας είτε της άλλης πλευράς του πολιτικού φάσματος. Το απόσπασμα του άρθρου που ακολουθεί είναι αρκούντως αποκαλυπτικό, ιδίως η επιστολή που έλαβε ο διακεκριμένος δημοσιογράφος και αναλυτής από αγανακτισμένο επιχειρηματία:
Το ελληνικό κράτος έχει κηρύξει ήδη επιλεκτική στάση πληρωμών προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οφειλές προς τις οποίες, εκτός επιστροφής ΦΠΑ, ξεπερνούν τα 6,5 δισ. ευρώ. Μια επιχείρηση, η οποία δεν εισπράττει από το κράτος, δεν πληρώνει μια άλλη επιχείρηση η οποία την προμηθεύει, η οποία με τη σειρά της έχει πληρώσει και μια άλλη. Όλοι οι κρίκοι αυτής της αλυσίδας θα πρέπει να πραγματοποιήσουν απολύσεις.
Το να καθυστερεί το ελληνικό κράτος την επιστροφή του ΦΠΑ σε μια εξαγωγική επιχείρηση προκειμένου να συνεχίζει να καταβάλει δαπάνες και μισθούς σε οργανισμούς που δεν προσφέρουν καμιά χρήσιμη υπηρεσία, είναι σαν να πυροβολεί κάποιος τα πόδια του συστηματικά και επανειλημμένα, και να διατηρεί την προσδοκία πως με τα χέρια του θα καταφέρει να τερματίσει σε αγώνα ταχύτητας…
Όλα αυτά γιατί το πολιτικό σύστημα είναι πελατειακό και δεν τολμά να θίξει το παρασιτικό οικοδόμημα πάνω στο οποίο στηρίζεται και αντλεί δυνάμεις επιβίωσης το ίδιο. Οι τράπεζες από την δική τους πλευρά βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο και οι κινήσεις τους αποσκοπούν επίσης στην όπως-όπως επιβίωση σήμερα, αδιαφορώντας για το αν έτσι φαλκιδεύουν του αύριο…
Το παρακάτω απόσπασμα από την off the record εξομολόγηση στη στήλη, ενός επιχειρηματία που εξάγει το 90% της παραγωγής του, είναι χαρακτηριστικό:
«Αυτό που λέει ο Σαμαράς για την μείωση του συντελεστή στις επιχειρήσεις από το 20% στο 15%, μοιάζει με το να υπόσχεσαι σε κάποιον που έχει καταπιεί τη γλώσσα και πεθαίνει από ασφυξία τώρα, πως θα του χαρίσεις καινούργια γραβάτα για το καλό κοστούμι. Τι να τον κάνω εγώ τον μειωμένο συντελεστή φορολόγησης, αν σε έξι μήνες αναγκαστώ να κατεβάσω ‘ρολά’ επειδή το κράτος δεν μπορεί να μου πληρώσει το ΦΠΑ που μου χρωστάει;
»Αυτό που χρειάζεται η οικονομία της χώρας επειγόντως είναι ένα μορατόριουμ, μεταξύ Κράτους, Επιχειρήσεων και Τραπεζών. Το κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του, αλλά απαιτεί από τις επιχειρήσεις να πληρώνουν στην ώρα τους και αν δεν το κάνουν στέλνει τον εισαγγελέα με φωτογράφους και κάμερες να απαθανατίσουν πως οι αστυνομικοί περνάνε χειροπέδες στον κάθε πρόσκαιρο λόγω συγκυρίας ή καθ’ έξη κακοπληρωτή.
»Ναι, καταλαβαίνω πως το δημόσιο ταμείο έχει δυσκολίες, αλλά ας κάνει ένα προγραμματισμό, δεν απαιτώ να πληρωθώ αύριο, αλλά να γνωρίζω αν αυτό μπορεί να γίνει σε έξι μήνες ή ένα χρόνο. Ας μου δώσει και ένα χαρτί που να δηλώνει πως σε ένα χρόνο θα μου καταβάλει αυτά που μου χρωστάει, θα βρω εγώ τρόπο να το αξιοποιήσω αυτό χαρτί και να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου.
»Ούτε οι τράπεζες είναι καλύτερες. Χαϊδεύουν όσες επιχειρήσεις βρίσκονται υπό χρεοκοπία ή έχουν βαρέσει ‘κανόνι’ και σπρώχνουν στον ‘γκρεμό’ όσες καταφέρνουν ακόμη να πληρώνουν τις υποχρεώσεις στην ώρα τους. Δεν μπορεί, επειδή είμαι συνεπής, να έρχεσαι κάθε τρεις και λίγο και να μου ζητάς επιπλέον collateral ή επιστροφές δανείων και από τον διπλανό που έχει χρόνια να πληρώσει, να του αναχρηματοδοτείς συνέχεια τις υποχρεώσεις χωρίς επιβαρύνσεις.
»Οι τράπεζες λόγω του προβλήματος με την φυγή των καταθέσεων έχουν αναγκαστεί να ανεβάσουν τα επιτόκια για να φέρουν κάποιες πίσω. Όταν η τράπεζα δανείζεται με 6% και κατά συνέπεια αναγκάζεται να δανείσει εμένα με 10-11%. Με αυτό το επιτόκιο εγώ είμαι «νεκρός» γιατί έχω περιθώριο κέρδους χαμηλότερο. Η τράπεζα θα πρέπει να βρει τρόπο να δανείζεται μέχρι 3% για να δανείζει εμένα με 6% προκειμένου να μπορέσει πάλι η αλυσίδα να πάρει εμπρός και να γυρίζει.
»Ας καθίσουν κάτω όλες οι τράπεζες και μαζί με τη συνδρομή του κράτους ας βάλουν πλαφόν στα επιτόκια καταθέσεων στο 3%. Είναι αδιέξοδο αυτό που κάνουν. Στην Ισπανία με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και με την απειλή αποβολής από το ταμείο εγγυοδοσίας οι τράπεζες κατάφεραν και συμφώνησαν να κρατήσουν τα επιτόκια χαμηλά. Αυτό που προτείνω λοιπόν είναι ένα μορατόριουμ μεταξύ κυβέρνησης, τραπεζών και επιχειρήσεων καθώς γύρω από αυτό το τρίγωνο εξαρτάται όλη η οικονομική δραστηριότητα. Όποια πλευρά του τριγώνου και αν σπάσει θα παρασύρει και τις άλλες στο χάος.
»Κάνουν λάθος σε αυτή τη φάση, αν νομίζουν πως η λύση του προβλήματος είναι η μείωση των φόρων. Η λύση είναι η εξασφάλιση ρευστότητας και οι προσπάθειες για σταθεροποίηση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, για να μη βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον που θυμίζει κινούμενη άμμο και απειλεί να μας καταπιεί όλους: Πρώτα τις επιχειρήσεις, μετά τις τράπεζες, ύστερα το κράτος και τέλος τον λαό που θα στο αδιέξοδο θα επιλέξει να αυτοπυροβοληθεί στο κεφάλι επιλέγοντας τα άκρα».
Είπατε τίποτα;
defence-point.
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.