Άλλο «Γιορτή της Δημοκρατίας» και άλλο Συμπόσιο της Σύμης

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Μπορεί η προεδρία της Δημοκρατίας να ακύρωσε για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική Ιστορία μας την
τελετή/εκδήλωση/δεξίωση/κοσμική σύναξη – διαλέγετε και παίρνετε ανάλογα με την εποχή – για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το Συμπόσιο της Σύμης, όμως, δεν είναι κάτι που μπορεί να ακυρωθεί με τόση ευκολία.

Το μνημόνιο, μνημόνιο, η λιτότητα, λιτότητα, αλλά… όλα κιόλα. Το Συμπόσιο της Σύμης είναι θεσμός που δεν επιδέχεται εκπτώσεις, δεν είναι παίξε-γέλασε.

Άλλωστε, δεν μπορούσε να αφήσει στα κρύα του λουτρού ένα σωρό μόνιμους και μη προσκεκλημένους του, που έχουν βρει τον τρόπο να περνούν μερικές μέρες δωρεάν διακοπών στην Ελλάδα.

Ας αφήσουμε που αυτή τη φορά, πλην των γνωστών τύπου Γιοακίμ Πάλμε (γιου του Ούλαφ), Ρίτσαρντ Πάρκερ (εκ των… πρώην σοφών του Μαξίμου), Λουίς Αγιάλα (ο γ.γ. της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις όλο εδώ γύρω βρίσκεται), μας έκανε την τιμή να παραστεί και μια… σοσιαλίστρια βαρόνη σαν την Κάθριν Άστον, που υποδύεται την υπουργό των Εξωτερικών της ΕΕ, αλλά και ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς.

Αυτή τη φορά, η Σύμη έχει πάει… Σάμο. Γνώριμα νερά, καθώς η κουστωδία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είχε ξαναβρεθεί εκεί τον Ιούλιο του 2006, προκειμένου να… μελετήσουν το Μεσανατολικό – με τα γνωστά αποτελέσματα.

Και τι να της πρωτοθυμηθούμε αυτής της «Σύμης»! Τον αλήστου μνήμης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, που είχε καταφθάσει, το 2003, στην Κώ, στο 6ο Συμπόσιο, παρέα με τον Μπιλ Κλίντον, τον Φίσερ και τον Τζεμ, για να αποκαλέσει την Τουρκία «δημοκρατική χώρα», να εκθειάσει την «μοναδική στρατηγική θέση της», να μας θυμίσει πως «η πολιτική είναι πάντα ένας γραφειοκρατικός συμβιβασμός» και να υμνήσει την ελληνική εξωτερική πολιτική που «για πρώτη φορά έχει όραμα»; (Έχει κάνει και υπουργός των Εξωτερικών ο Γιώργος, μην ξεχνιόμαστε)!

Να θυμηθούμε τη Σύμη των Σπετσών, το 2004; Ή την Σύμη του… Ρεθύμνου, το 2005 που είχε οργανωθεί από τον Άλεξ Ρόντο – αλήθεια πού να βρίσκεται αυτή η ψυχή; - όπου μεταξύ των άλλων είχε λάβει μέρος και ο γιος του Καντάφι και ο Γιώργος φωτογραφιζόταν να κάνει τζόκινγκ φορώντας την μπαντάνα του;

(Εδώ που τα λέμε, τότε ξεκίνησε η… Αραβική Άνοιξη, με διάφορους τύπους, όπως ο συγγραφέας Ταρίκ Ραμαντάν, που συνηθίζει να αποκαλεί τις τρομοκρατικές επιθέσεις «παρεμβάσεις», να μας εξηγούν… «τι σημαίνει Δημοκρατία» και να αγωνιούν για την επανίδρυσή της στις μη δημοκρατικές χώρες).

Να θυμηθούμε την Σύμη της… Ουρανούπολης, τον Ιούλιο του 2008, όταν ο Γιώργος ξεκινούσε την πορεία προς τη νίκη και το μνημόνιο;

Ή μήπως να θυμηθούμε την Σύμη της… Σκιάθου, το 2009, όπου αποφασίστηκε η δημιουργία ειδικής επιτροπής για να παρακολουθεί τα της… Νέας Γρίπης;

Εκεί, στη Σκιάθο, ήταν που πληροφορηθήκαμε επίσης πως «μόνη λύση είναι η πράσινη ανάπτυξη»!

Εκεί διαπιστώθηκε από πληθώρα εγκεφάλων πως «αν η Ελλάδα καταφέρει να παίξει πρωτοποριακό ρόλο στην αξιοποίηση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας θα αλλάξει η εικόνα της στον κόσμο και θα αποκτήσει άλλη θέση διαπραγμάτευσης με την ΕΕ»!

Εκεί πληροφορηθήκαμε πως για τον Γ. Παπανδρέου η πράσινη ανάπτυξη ήταν ο επόμενος εθνικός στόχος, όπως η ΟΝΕ και η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Εκεί μάθαμε πως η ομάδα του (παρόντος) καθηγητή Τζόζεφ Στίγκλιτς, «παράλληλα με την ενασχόλησή της με την παγκόσμια κρίση και την αναζήτηση διεξόδου από αυτή, θα ασχοληθεί ενεργά με την αντιμετώπιση της κατάστασης στην Ελλάδα». 

Τότε ήταν που μας ενημέρωσαν πως «η μία από τις δύο συμβουλές που έδωσε ο Στίγκλιτς στον επιτελικό οικονομικό κύκλο ήταν να επικεντρωθούν  στην πράσινη ανάπτυξη και να ξεχάσουν οτιδήποτε άλλο»!  (Η δεύτερη αφορούσε τους σταθερούς φορολογικούς κανόνες, αλλά έτσι κι' αλλιώς δεν αξιοποιήθηκε καμία).

Από εκεί ξεκίνησε την… εκστρατεία κατά της Τουρκίας ο Γιώργος – για να την μαζέψει φυσικά λίγο αργότερα.

Στα Συμπόσια της Σύμης γνωρίσαμε και τον (μετέπειτα πρωθυπουργικό σύμβουλο) Σουηδό Παγκρότσκι, που δεν έλειψε από κανένα νησί, υπέρμαχο ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ και φανατικό πολέμιο του ευρώ.

Η Σύμη μας συντροφεύει σε ανέμελους καιρούς. Για κάποιους άλλωστε όλοι οι καιροί είναι ανέμελοι, κατάλληλοι για σορτσάκια και αναμνηστικές φωτογραφίες.

Το 2010 – πάντα Ιούλιο – η Σύμη είχε πάει… Πόρο, όπου επίσης είχε συνεδριάσει και η περίφημη Επιτροπή Στίγκλιτς – τέτοιο φούμαρο, μόνο στην Ελλάδα – η οποία κατέληξε ότι «η βαθιά κρίση που πλήττει την ελληνική οικονομία, αλλά και τη διεθνή, οφείλεται στη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια ολίγων»!

Από τη Σύμη του Πόρου, ο Παπανδρέου – ενώ μας είχε βάλει στο μνημόνιο – διακήρυξε πως… «μέσω της αναδιανομής του εισοδήματος θα επέλθει η έξοδος από την κρίση τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο».

Και πως τα αίτια της κρίσης δεν είναι τα συστήματα της πρόνοιας, αλλά η αδιαφάνεια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η έλλειψη δημοκρατικού ελέγχου, η ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο και η τεράστια συγκέντρωση εξουσίας και πλούτου στα χέρια λίγων σε πλανητικό επίπεδο!

Τότε ήταν που ο Στίγκλιτς τάχθηκε κατά της πολιτικής λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ευρώπη, λέγοντας ότι θα οδηγήσει σε κακοδαιμονία.

Όλα αυτά λέγονταν παρουσία του Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, του τέως υπουργού Οικονομικών Τουρκίας Κεμάλ Ντερβίς, καθώς και των Πάρκερ, Παγκρότσκι, Αγιάλα και Ρόντου (οι τέσσερις τελευταίοι, σταθεροί).

Εκεί ο Παπανδρέου έκανε και τη μεγάλη διαπίστωση ότι «ο μεγάλος ασθενής είναι το Δημόσιο». Εκεί συζητήθηκαν και τα θέματα καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, αλλά και «η αξιοποίηση της τεχνολογίας στη διαφάνεια και στις διαδικασίες συμμετοχής».

Α, να μην το ξεχάσω, η εγχώρια προπαγάνδα εμφάνισε τότε τον κ. Παπανδρέου και ως σωτήρα μιας γυναίκας που την βοήθησε να βγει στο λιμάνι μετά από ένα επεισόδιο φουσκοθαλασσιάς.

Να μην ξεχάσω επίσης ότι τον Ιούλιο του 2010, οι 120 σύνεδροι έφαγαν συναγρίδα την επομένη της ψήφισης του ασφαλιστικού.

Και, προς Θεού, να μην ξεχάσω ότι θέμα του Συμποσίου του Πόρου ήταν… «Πρόσω ολοταχώς-Ιδέες προόδου για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον Κόσμο»!

Για να είμαστε δίκαιοι, το 2011 ήταν η μοναδική χρονιά που το Συμπόσιο ματαιώθηκε. Ο Ιούλιος της περσινης χρόνιας, αν θυμάστε, ήταν ένας μήνας «ιστορικών αποφάσεων» για την Ελλάδα, οπότε αποφεύχθηκαν οι κακοτοπιές – αλλά όχι και οι διακοπές με το κανό.

Φέτος, βρισκόμαστε στο 14ο Συμπόσιο, αυτό της Σάμου. Δεν υπήρχε λόγος να στερηθούν και φέτος τις διακοπές τους οι σταθεροί επισκέπτες μας.

Άλλωστε, ο κ. Παπανδρέου δεν έφταιξε σε τίποτε. Το είπε ξεκάθαρα:

«Δεν μας έδωσαν χρόνο οι αγορές και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η πολιτική ελίτ της χώρας, που συχνά ήταν σε σχέση διαπλοκής με το κατεστημένο, δεν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της χώρας, για να βγει από τα οικονομικά αδιέξοδα».

Και δεν παρέλειψε να συνεχίσει τη δυσφήμηση:

«Είδαμε την ανάγκη να προωθήσουμε μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, γιατί ξέραμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλες δυνατότητες, αλλά ήταν και μια χώρα όπου επικρατούσε η κακοδιαχείριση. Ήταν ένα κράτος χωρίς διάφανη λειτουργία και με μια πολιτική ελίτ που δεν ήθελε στην Ελλάδα αλλαγές, δικαιοσύνη, ισότητα και να αναπτυχθούν οι πραγματικές δυνατότητες που έχει η χώρα και οι πολίτες της».

Οπότε… Καλές διακοπές!
elzoni

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot