Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΟΔΙΟΠΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥΔΑΚΗ

...μέσα από επιστολικά δελτάρια του 1941

Περί Αλός

γράφει ο Αντιναύαρχος ε.α. Ιωάννης Παλούμπης Π.Ν.

Δημοσίευση από το περιοδικό «Περίπλους της Ναυτικής Ιστορίας»,

τεύχος 76,σελ 84, ΙΟΥΛ – ΣΕΠ 2011, Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος.

Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση του ΝΜΕ

Ο Δίοπος Αναστάσιος Στεφανουδάκης.

ΦΩΤΟ: Αρχείο ΝΜΕ

Μας επισκέφθηκε πρώτα στο Μουσείο. Ήταν ψηλή, λυγερή, μια λεβεντόκορμη Κρητικιά η Αθανασία Μαραγκουδάκη. Είχε μια δική της ιστορία, την ιστορία του αδελφού της Αναστασίου Στεφανουδάκη.

Ήθελε να διαπιστώσει μόνη της, εάν μπορούσε να μας εμπιστευθεί τα κειμήλια του αδελφού της, κειμήλια οικογενειακά, μάρτυρες αψευδείς μιας ζωής, ενός ακόμη ήρωα, που δόθηκε για την πατρίδα.

Στις 24 Σεπτεμβρίου βρέθηκα στα Χανιά για τις εκδηλώσεις που είχαν διοργανώσει η Περιφέρεια, ο δήμος Χανίων και το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης επ’ ευκαιρίας της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την άφιξη του Θωρηκτού Αβέρωφ στην Ελλάδα. Με πλησίασε μέσα στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων και μου εμπιστεύθηκε τα δύο επιστολικά δελτάρια μαζί με ένα προσωπικό της γράμμα που περιείχε με λεπτομέρειες το βιογραφικό του αδελφού της.

Έμοιαζε σαν να αποχωριζόταν κάτι ιερό και με την ίδια συγκίνηση και σεβασμό τα παρέλαβα κι εγώ εκ μέρους του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος.

Αποφάσισα να γράψω δύο λόγια για την ιστορία του νεκρού αδελφού, πιστεύοντας ότι έτσι πιστοποιείται μια ακόμη τυπική περίπτωση ενός παιδιού της Ελλάδας που έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα μας.

Λεπτομέρεια επιστολικού δελταρίου (Α όψη) με ημερομηνία 10/1/1941.

Προσέξτε την ρήση του Ι. Μεταξά στην κάτω πλευρά. ΦΩΤΟ: Αρχείο ΝΜΕ

Γεννήθηκε στο χωριό Πολεμάρχι Κισσάμου το 1918. Τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό του και συνέχισε στο γυμνάσιο Χανίων και στη σχολή Κοραή στο Ηράκλειο.

Το 1940 κατατάχθηκε στο Ναυτικό για να υπηρετήσει τη θητεία του. Τοποθετήθηκε στο ΒΠ ΑΛΙΑΚΜΩΝ ένα από τα τέσσερα αλιευτικά που αγοράστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση το 1938 και διασκευάστηκαν σε ναρκαλιευτικά ναρκοβόλα. Εκεί τον βρήκε ο πόλεμος του ’40.

Έλαβε μέρος στην πόντιση των ναρκοπεδίων του Βορείου και Νοτίου Ευβοϊκού αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου.

Στις 19/12/40 συμμετείχε στην πόντιση του ναρκοπεδίου των Αγίων Σαράντα, μια πολεμική περιπέτεια του Ναυτικού που κατέστη αναγκαία μετά την κεραυνοβόλα προέλαση του στρατού μας στο αλβανικό μέτωπο.

Στις 24/3/41 το ΑΛΙΑΚΜΩΝ συμμετείχε στην απόκρουση της ιταλικής αεροπορικής επιδρομής εναντίον της πόλης της Κέρκυρας όπου υπέστη και σχετικές ζημιές.

Επιστολικό δελτάριο με ημερομηνία

10/1/1941, Β όψη. Δωρεά Αθανασίας

Μαραγκουδάκη. ΦΩΤΟ: Αρχείο ΝΜΕ

Τέλος στις 22/4/41 το πλοίο χτυπήθηκε από γερμανική αεροπορική επιδρομή στον όρμο Τριζώνια του Κορινθιακού. Ο Κυβερνήτης αντιπλοίαρχος Νικόλαος Γρηγοράκης διέταξε «εγκατάλειψη πλοίου». Έξι ελληνόπουλα, μεταξύ των οποίων και ο Αναστάσης, παρέμειναν στο πλοίο και εξακολούθησαν να βάλλουν με το μοναδικό πυροβόλο των 37 χιλ. και ένα πολυβόλο  που διέθετε το πλοίο που βούλιαζε. Κατόρθωσαν να καταρρίψουν ένα αεροσκάφος από τα επιτιθέμενα και να προξενήσουν πιθανές ζημιές σε ένα δεύτερο.

Τέλος, έπεσαν στην θάλασσα και κολύμπησαν επί 10ωρο για να φτάσουν στη πλησιέστερη στεριά. Παρουσιάστηκαν στην υπηρεσία τους, όπου τους είχαν για χαμένους.

Μετά την κατάληψη της Αθήνας ο Αναστάσης έφυγε πεζός προς Νότον και στην Πελοπόννησο φιλοξενήθηκε σ’ ένα αγροτικό σπίτι όπου παρέμεινε για κάποιο διάστημα βοηθώντας στις αγροτικές δουλειές.

Στο τέλος του Αυγούστου του 1941 ξεκίνησε και πάλι πεζός προς Νότον και έφτασε σε κάποιο λιμάνι που είχε θαλάσσια σύνδεση με το Καστέλι.

Πολύ πιθανόν ήταν το Γύθειο. Βλέπεις η Αθανασία ήταν πολύ μικρή και δεν μπορεί να θυμάται ή να ξέρει λεπτομέρειες.

Στις 4/10/41 έφτασε στη περιοχή του χωριού του, αλλά δεν παρουσιάστηκε στο σπίτι του, αποφεύγοντας να γίνει αντιληπτός από τους Γερμανούς.

Επιστολικό δελτάριο με ημερομηνία 12/3/1941, Β όψη.

Δωρεά Αθανασίας Μαραγκουδάκη. ΦΩΤΟ: Αρχείο ΝΜΕ

Τελικά το ζήτημα ρυθμίστηκε και έφτασε στην οικογένειά του. Ο μικρότερος αδελφός του, 19 μόλις χρόνων, είχε σκοτωθεί από νάρκη στις 16/6/41.

Δεν άργησε να επιταχθεί από τους κατακτητές ως εργάτης στην επέκταση του αεροδρομίου του Μάλεμε.

Στις 5/8/1942 τραυματίστηκε σε ένα ξεροπήγαδο που τον καταπλάκωσε. Τον έβγαλαν μετά από 10 ώρες και τον πήγαν στο νοσοκομείο όπου και πέθανε μετά 19 ημέρες.

Τυπική περίπτωση ενός Έλληνα ήρωα που έζησε, πολέμησε για την πατρίδα και άφησε πίσω του κειμήλια να θυμίζουν τη σύντομη ζωή του. 

http://perialos.blogspot.gr/2012/07/blog-post_19.html

Το Περί Αλός προτείνει:

Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΟΥ ΤΟΥ Β’ΠΠ, ΚΟΣΜΑ Ν. ΚΟΛΛΑΡΟΥ. Πιέσατε ΕΔΩ

Η ΖΩΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΛΟΙΟΝ. Η ζωή σε ένα πολεμικό πλοίο του Β΄ΠΠ.  Πιέσατε ΕΔΩ

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot