Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

1973: ένα ρημαδοτάνκ οδηγεί 40 χρόνια μετά στη διάλυση της Ελλάδας


Πέρασαν 39 χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Το ερώτημά μου των τελευταίων 15 περίπου ετών παραμένει. Ως πότε θα συνεχίσουμε να εορτάζουμε αυτή την επέτειο;
Τι ακριβώς θυμίζουμε στους εαυτούς μας κάθε χρόνο; Το πως μπορεί κάποιος να το παίζει επαναστάτης για να γίνει μετά χαλίφης στη θέση του χαλίφη καπηλευόμενους τους αγώνες άλλων; Το πως κάποιος από αντιεξουσιαστής μεταμορφώνεται (ή αποκαλύπτεται) στο χειρότερο εξουσιαστή;
Η Μαρία Δαμανάκη του “εδώ πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο” εξασφάλισε μια πολιτική καριέρα. Από τον ενιαίο και μη Συνασπισμό, στο ΠΑΣΟΚ που έστελνε στο ειδικό δικαστήριο απολαμβάνοντας πάντα βέβαια τα βουλευτικά αριστερά λαϊκά προνόμια. Δε θα εκπλαγώ αν τη δω μαζί με το Σαμαρά κάποια στιγμή. Το “έξω από την Ευρώπη” μετουσιώθηκε στην ανάπαυση των όμορφων Βρυξελλών με μερικές αρκετές χιλιάδες ευρώ εισόδημα το μήνα και την υπεράσπιση του ευρωμάρκου.
Και όχι μόνο. Αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ψευδο-αριστεράς είτε εκμεταλλεύτηκαν την παρουσία τους στο Πολυτεχνείο είτε βαπτίστηκαν σε μια βραδιά αντιστασιακοί ώστε να εξαργυρώσουν την πολιτική τους επιταγή με μια θέση στην εξουσία. Πόσες φορές δεν τους ακούσαμε να αυτοδιαφημίζουν το ξύλο που έφαγαν – αν έφαγαν όλοι – σε τηλεοπτικά πάνελ. Γιατί ξύλο σίγουρα έπεσε αλλά το έφαγαν τα κορόιδα.
Το “πολυτεχνείο” λοιπόν μετετράπη σε φετίχ και πολιτικό διαβατήριο. Πώς είναι το lower στα αγγλικά; Κάτι αντίστοιχο.
Αυτό πάλι το “ρημαδοτανκ” αποτέλεσε το σημείο κατατεθέν και το άλλοθι των μετέπειτα εγκλημάτων των καθεστώτων που ακολούθησαν. Χώρια το γεγονός ότι αποτελούσε το μόνιμο πονοκέφαλο της πρωτεύουσας στο ετήσιο ραντεβού της με τη λεηλασία και τον εμπρησμό.
Το τανκ δεν έριξε μια απλή πόρτα. Το τανκ άνοιξε την κερκόπορτα από την οποία η ανομία, η ανηθικότητα, το αεριτζιδιλίκι και ότι αρνητικό μπορεί να φανταστεί κανείς, εισχώρησαν και κατηύθυναν την πορεία αυτής της χώρας από το 1974 και μετά.
Αν δεν υπήρχε αυτό το τανκ, σήμερα δε θα μας βασάνιζε καμία Ρεπούση, κανένας Μπίστης, Τατσόπουλος και ούτε θα είχαμε ποτέ το…φοβερό αντιεξουσιαστή στην εξουσία και νυν καθηγητή του Χάρβαρντ Γιώργο Παπανδρέου.
Μια ολόκληρη γενιά τυχοδιωκτών πέρασε πάνω από την πεσμένη πόρτα και κατόπιν κυριάρχησε στην Ελλάδα. Γνωρίζουν δε πολύ καλά πως και γιατί έπεσε η χούντα αλλά αυτοί είχαν ανάγκη να το πάρουν πάνω τους ώστε να το προβάλλουν αργότερα.
Οι πραγματικοί ρομαντικοί εξεγερθέντες εκείνων των ημερών επειδή διέθεταν αξιοπρέπεια και αγνό ιδεαλισμό δεν καταδέχθηκαν να ανταλλάξουν τον αγώνα τους με μια θέση στο σύστημα. Δεν το σκέφτηκαν καν. Αυτό όμως δυστυχώς όσο κι αν τους τιμά δεν τους προσφέρει απαλλαγή από την ιστορική τους ευθύνη να μην αφήσουν κανένα να καπηλευθεί το λαϊκό κίνημα του 1973 με αποτέλεσμα τη σημερινή καταστροφή της χώρας.
Ας τους τιμήσουμε λοιπόν με ένα νέο αλλά ανόθευτο λαϊκό κίνημα που πραγματικά θα απελευθερώσει αυτό τον ιδιότροπο αλλά ιστορικό υπερήφανο λαό από τα σύγχρονα δεσμά του.


 Freepen.gr

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!

Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.

Χειρουργικό Ιατρείο

Χειρουργικό Ιατρείο