ΚΑΛΟ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟ "ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ" ΤΟΥ ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ...

Βέβαια, για τον Αλέξη Τσίπρα, που μονίμως κρύβεται πίσω από τις πομφολυγώδεις λέξεις, και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης με επικεφαλής την πολιτική καρικατούρα που ακούει στο όνομα Ευκλείδης Τσακαλώτος, η Ελλάδα βρίσκεται στο τέλος της ύφεσης και ξεκινάει η ανάπτυξη. Τι να του πει ο ιδιοφυής και κορυφαίος της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά και ψυχογράφος, Ρώσος συγγραφέας Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι, που αμφιβάλλω αν έχει ποτέ διαβάσει έστω δυο αράδες από ένα βιβλίο του...



Κι εμείς τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Να χαρούμε και για μια ακόμη φορά να φορέσουμε παρωπίδες κοιτάζοντας μόνο μπροστά τον "ορίζοντα της ανάπτυξης", ενώ στο πολιτικό προσκήνιο "αποθεώνονται" υποκρισία, ανικανότητα, παραλογισμός και γελοιότητα; Να μην στρέψουμε το βλέμμα μας αριστερά ή δεξιά, όπου ο πολιτικός ινσουιτισμός και ο ταρτουφισμός, εναγκαλισμένοι με τον αβδηριτισμό και τον κρετινισμό, στήνουν κακότεχνες παραστάσεις για το φιλοθεάμον κοινό;

Μια "εικόνα" της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας αρκούντως τραγελαφική. Μια κατάσταση άκρως σουρεαλιστική. Ολες αυτές οι αποφλοιωμένες πολιτικές συνειδήσεις να "συνωθούνται" στην ευημερία της βλακείας με διαστάσεις ωστόσο επικίνδυνης πονηρίας. Και η πολιτική της αναμέτρησης με τα μεγέθη των προβλημάτων της κοινωνίας, αλλά και των εθνικών ζητημάτων, να στέκεται σε λεξιθηρικά επίπεδα.

Με την πολιτική μάλιστα να μην εναρμονίζεται στο μέτρο του δυνατού με τη λογική. Και με το λαό ανέγνωμο και εν πολλοίς ευαπάτητο να εξακολουθεί να παγιδεύεται σε εκβιαστικές πολιτικές μίξεις και σε προβληματισμούς χωρίς προβληματισμό, άρα και νόημα.

Ανθρωποι του άρτου και του θεάματος οι Ελληνες, ξεχνάμε σχεδόν αμέσως. Μας ρίχνουν και μια ελπίδα "κουρελιασμένη", περί "τέλους της ύφεσης και επερχόμενης ανάπτυξης", πακετάρουν και την ελπίδα με το περιτύλιγμα της "ελάφρυνσης του χρέους" κι άλλες έωλες υποσχέσεις, οπότε οι Ελληνες αρχίζουμε να κάνουμε όνειρα.

Τα όνειρα του απώτερου μέλλοντος δεν χρεώνουν κανέναν. Ούτε αυτούς που τα κάνουν, ούτε την εκάστοτε κυβέρνηση που, ας θεωρήσουμε, ότι τα επωμίζεται. Και τα μεν και τα δε είναι άεργα όνειρα, γιατί δεν απαιτούν από κανέναν δεσμεύσεις και μόχθο.

Για τα αμεσοπρόθεσμα δεν υπάρχει χρόνος. άρα δεν γίνεται τίποτα. Για τα μακροπρόθεσμα υπάρχει άφθονος χρόνος, άρα ας μη γίνεται ακόμη τίποτα. Τα αμεσοπρόθεσμα και τα μεσοπρόθεσμα όνειρα κοστίζουν, γιατί θέλουν σαφές πρόγραμμα και δουλειά, όπως και ακέραια την κυβερνητική ευθύνη. Ποιος το κάνει; Κανείς! Οπότε απλώς τα φακελώνουν, για να φαίνονται "μελετημένα" τα θέματα κι ας ανήκουν νόμιμα στα...αμελέτητα!

Ετσι όλοι κάνουμε όνειρα "αμελέτητα", οπότε ούτε οι μεν ενοχλούνται, ούτε οι δε ενοχλούν. Και βέβαια έτσι κερδίζεται πολιτικός χρόνος για τους εξουσιολάγνους. Ετσι δίνεται χρόνος στους εταίρους του υφιστάμενου "κυβερνητικού μορφώματος" να σκαρώνουν τρόπους επιβίωσης τους στην εξουσία.

Και καλό είναι ο Ελληνας της ανοχής και της ευπιστίας, ο κατ' εξοχήν απληροφόρητος Ελληνας, με τα άεργα όνειρά του, να διαβάσει το "'όνειρο ενός γελοίου" του Ντοστογιεφσκι. Εκεί θα θαυμάσει την τραγική φύση, τη δραπέτευση του ανθρώπου από την άθλια πραγματικότητα, που όταν συνήλθε τη βρήκε απροσμέτρητα τραγικότερη!..

Προς το παρόν ο Ελληνας της ανοχής χωρίς ενοχή, με καμία διάθεση επιμόρφωσής του, διαβάζοντας μάλιστα Ντοστογιέφσκι, θα αρκεστεί στη σημερινή επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στην Αθήνα. Μια επίσκεψη αναμφίβολα "βαρετή" για τον Πούτιν, με αμιγώς τυπικό χαρακτήρα και εξ' ανάγκης, αφού αποκλειστικός του στόχος είναι η επίσκεψη στο Αγιο Ορος, όπου εκεί "παίζονται" άλλα "παιχνίδια" με διαστάσεις εθνικής πολιτικής, τόσο άγνωστα στους αβέλτερους και πεφυσημένους ασκούς της ελληνικής πολιτικής...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ



Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post