Το Ευλογημένο Καράβι

Ποῦ πᾶς, καραβάκι, μὲ τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται ἡ θάλασσα· δὲν τὴ φοβᾶσαι;
Ἀνέμοι σφυρίζουν καὶ πέφτει νερό.
Ποῦ πᾶς, καραβάκι, μὲ τέτοιον καιρό;
Γιὰ χώρα πηγαίνω πολὺ μακρινή,
Θὰ φέξουνε φάροι πολλοὶ νὰ περάσω.
Βοριάδες, νοτιάδες θὰ βρῶ, μὰ θὰ φτάσω
μὲ πρίμιο ἀγεράκι, μ’ ἀκέριο πανί.
Κι οί κάβοι ἂν σοῦ στήσουν τὴ νύχτα καρτέρι;
Ἀπάνω σου ἂν πέση τὸ κύμα θεριὸ
καὶ πάρη τοὺς ναῦτες καὶ τὸν τιμονιέρη;
Ποῦ πᾶς, καραβάκι, μὲ τέτοιον καιρό;
Ψηλὰ στὸ ἐκκλησάκι τοῦ βράχου, ποὺ ἀσπρίζει
γιὰ μένα ἔχουν κάμει κρυφὴ λειτουργία
ὀρθὸς ὁ Χριστὸς τὸ τιμόνι μου ἀγγίζει,
στὴν πλώρη μου στέκει ἡ Παρθένα Μαρία.

Ζαχ. Παπαντωνίου

Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»