THIVA POST: ΤΟ BAΡΕΛΙ... ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΟ! ΄Η ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ;

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΟ BAΡΕΛΙ... ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΟ! ΄Η ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ;

Γράφει ο Ηλίας Μαρκόπουλος

Πρόεδρος της Ιδρυτικής Επιτροπής της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Το Εθνικό Εγκλημα που ξεκίνησε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας με συνεργάτες τον Υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου και τον πρόεδρο του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος-Καν,τον Νοέμβριο του 2009, ολοκληρώθηκε προχτές, με απόλυτη (κατ’ αυτούς) επιτυχία. Η χώρα παραδόθηκε εν τέλει, με την υπογραφή δοσίλογων, σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Το χρονικό διάστημα δεν έχει καθορισθεί ακόμη. Σίγουρα είναι μεγάλο. Ίσως ξεπεράσει και τα 30 έτη μετά τη λήψη του τελευταίου δανείου.

Η χρεοκοπία, όποιο πρόθεμα και αν την συνοδεύει, «επιλεκτική», «ελεγχόμενη», «περιορισμένη», «προσωρινή στάση πληρωμών», «επιλεκτικής απόρριψης» ή όποιο άλλο, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο.

Η απόφαση των Βρυξελλών μόνο την Ελλάδα δεν εξυπηρετεί. Εξυπηρετεί όμως τους διεθνείς τοκογλύφους, τους Αμερικανούς, Γερμανούς και Γάλλους τραπεζίτες και την παγκόσμια οικονομική διεθνή. Το σχέδιο σωτηρίας αφορούσε μόνο αυτούς και όχι την Ελλάδα, η οποία θα πληρώνει τα προσεχή 50 έτη τοκοχρεολύσια, εξυπηρετώντας ένα μη διαχειρίσιμο εξωτερικό χρέος και δεν θα μπορεί να βγει στις αγορές τουλάχιστον για 15 χρόνια. Οι θυσίες και οι πιέσεις στους πολίτες θα συνεχιστούν στο διηνεκές και εδώ δεν υπάρχει πάτος… Το πάτο τον βρήκε και τον έβαλε ο κύριος Βενιζέλος, αλλά δεν μας είπε σε ποιο βαρέλι.

Η χώρα μέσα στη προσεχή εβδομάδα θα κηρύξει προσωρινή στάση πληρωμών. Η επιλεκτική χρεοκοπία αναμένεται να κηρυχθεί από τους οίκους αξιολόγησης μετά τις πρώτες ανταλλαγές ομολόγων και ελπίζεται από τις Βρυξέλλες ότι η διάρκειά της θα είναι μικρή (ορισμένες ημέρες). Το νέο μνημόνιο προβλέπει εμπράγματες ασφάλειες, ταπεινωτικές για τη χώρα, καθώς και ταχύτερες αποκρατικοποιήσεις που θα οδηγήσουν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ο κ. Παπανδρέου ανάμεσα στις απίστευτες και γελοίες «εθνοσωτήριες κορώνες» που ξεστόμισε, δεν μας είπε ποιες ακριβώς είναι οι εμπράγματες εγγυήσεις, οι οποίες ούτε αναφέρθηκαν, ούτε περιγράφονται. Δεν μας είπε ακόμη, ότι η επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων, έστω και με ελάχιστα μικρότερο επιτόκιο, ποιους τελικά εξυπηρετεί. Τον Ελληνικό Λαό πάντως, σίγουρα όχι. Τα περί ανάπτυξης είναι αστειότητες και μόνο στη σφαίρα της φαντασίας του υπάρχουν. Την οικονομία την περιμένει βαθιά ύφεση και στασιμοπληθωρισμός. Τους πολίτες ακρίβεια, ανεργία και φτώχεια.

Η φορομπηχτική πολιτική θα συνεχιστεί με ιδιαίτερη ένταση και είναι βέβαιο ότι έρχονται μέρες πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολες. Στις 21 Ιουλίου 2011 η χώρα και λαός παραδόθηκαν στο έλεος των δανειστών και των αγορών άνευ όρων. Το εξωτερικό χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, περίπου 580 δισεκατομμύρια με τους τόκους και τα τοκοχρεωλύσια και η εξάρτηση της χώρας θα θέσει σε σοβαρό κίνδυνο τα εθνικά θέματα, μιας και οι ένοπλες δυνάμεις είναι αίωρες κυριολεκτικά, χωρίς στήριξη οικονομική και χωρίς υλικουποδομή, κατάσταση που ίσως οδηγήσει σε οδυνηρές περιπέτειες. Πολλά ακούγονται για εξειδικευμένο θερμό επεισόδιο μέσα στο καλοκαίρι. Μακάρι να μην ευοδοθεί κάτι τέτοιο, γιατί θα είναι ολοκληρωτική καταστροφή.

Συμπερασματικά, ο κ. Παπανδρέου, στις 21 Ιουλίου 2011, ξεπούλησε Ελλάδα και Έλληνες, με την συναίνεση του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου που απαρτίζουν όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα. Δυστυχώς...

Αλήθεια όμως, πώς φτάσαμε ώς εδώ; Πως και γιατί ο κύριος Παπανδρέου και οι συν αυτώ ινστρούχτορες έφτασαν σε τέτοιο ενδωτικό βαθμό και υπέγραψαν την καταδίκη της χώρας μας στο σκοτάδι της οικονομικής σκλαβιάς και στα νύχια των τοκογλύφων;

Πολλοί είπαν οτι ο κύριος Παπανδρέου δημιούργησε όλη αυτή τη κατάσταση απο απειρία και επειδή είναι ήπιων τόνων. Είναι όμως δυνατόν αυτό απο μόνο του να γίνει πιστευτό; Ασφαλώς και όχι! Ο κύριος Παπανδρέου, εξαπάτησε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ το λαό προεκλογικά, υποσχόμενος οτι «λεφτά υπάρχουν». Εις εκ των υπουργών του, ο κύριος Λοβέρδος συγκεκριμένα, ομολόγησε πριν λίγες μέρες στην εκπομπή «Κοινωνία ώρα Mega», οτι «ήταν δημαγωγικό, λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν ενώ γνωρίζαμε ότι δεν υπήρχαν». Δημαγωγία λοιπόν, επισήμως ομολογούμενη, απο τον κύριο Λοβέρδο για τον ίδιο τον αρχηγό του κόμματός του.

Ασφαλώς λοιπόν και γνώριζε ο κύριος Παπανδρέου για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Οπως και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, προεκλογικά και μετεκλογικά. Το πάν ήταν η επάνοδος του κόμματος στην εξουσία με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Ο ελληνικός λαός λίγο ένοιαζε τον κύριο Παπανδρέου και τους υπολοίπους. Η εξουσία να κατακτηθεί και όλα τα υπόλοιπα θα βρεθούν στη πορεία. Αλλά εδώ πρέπει να δούμε το γιατί ο κύριος Παπανδρέου είχε τόση πρεμούρα για την εξουσία τη στιγμή που γνώριζε οτι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης. Εκτελούσε εντολές απο ντόπια και ξένα προς το έθνος συμφέροντα; Το πιο πιθανό.

Αλλά υπάρχει και ένα στοιχείο αρκετά σοβαρό, που πολλοί δεν το λαμβάνουν υπ’ όψη. Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΧΡΕΟΣ τού ίδιου του ΠΑΣΟΚ ώς κόμματος! Το κόμμα πρίν 1 χρόνο περίπου, βάσει εγγράφου που φέρει την υπογραφή του Υπουργού Ιωάννη Ραγκούση, κοινοποιημένο στους κ.κ. βουλευτές Ροντούλη, Πολαίδη, Βελόπουλο, Μαρκάκη και Κολοκοτρώνη, χρωστούσε 96.800.000 ευρώ στην ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, 10.000.000 ευρώ στη MARFIN EGNATIA BANK και στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 5.000.000 ευρώ με συμβάσεις που λήγουν το 2013 και 2015 αντίστοιχα. Συνολικό χρέος 111.800.000 ευρώ! Ποσό μυθώδες, ακόμη και για ένα κόμμα εξουσίας! Πώς θα μπορούσε αυτό το χρέος να πληρωθεί; Και – το κυριώτερο – ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ για να εκταμιευθούν αυτά τα χρήματα; Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν, οτι ο κύριος Παπανδρέου, εαν έχανε τις εκλογές του 2009 και με το φόβο οτι βάσει των οικονομικών προβλέψεων οτι τα επόμενα 3 με 4 χρόνια θα υπάρξει οικονομική ύφεση λόγω των χρεών της Ελλάδας, θα έμπαινε τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του, σε μεγάλες περιπέτειες.

Αλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσιν, οτι εάν κάποιος αρχηγός κράτους είναι δέσμιος σε τραπεζίτες, παύει να είναι αρχηγός και εκτελεί εντολές των τραπεζιτών. Επρεπε λοιπόν να πάρει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την εξουσία για να γλυτώσει τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα του, μια πιθανή χρεοκοπία. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και για να εξυπηρετήσει, εκβιαστικά, τα κελεύσματα των δανειστών και των άλλων εξουσιαστών του. Γι αυτό ο κύριος Παπανδρέου, με την πρώτη κιόλας μέρα που κάθησε στην πρωθυπουργική καρέκλα, αναζήτησε τρόπους διεξόδου της χώρας απο τον κίνδυνο που πλησίαζε με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς κάν να απευθυνθεί στους ευρωπαίους εταίρους του παρά άνοιξε διάλογο με το ΔΝΤ, ενώ δεν είχε κανένα τέτοιο δικαίωμα, σχεδόν με το «καλημέρα», αποδεδειγμένα και δια στόματος Στρος-Κάν, βάσει των δηλώσεων του τελευταίου στο κανάλι CANAL+. Χώρια του γεγονότος οτι διέσυρε τη χώρα συνεχώς με δηλώσεις δικές του και των συνεργατών του υπουργών, δηλώσεις του στύλ «Κυβερνούμε μια χώρα απατεώνων»...

Οι ευρωπαίοι ηγέτες πιάστηκαν εξ απίνης, αιφνιδιάστηκαν με την κίνηση Παπανδρέου, ενώ προηγουμένως ο ίδιος τους διαβεβαίωνε τα περι του αντιθέτου. Ασφαλώς και το ΔΝΤ δεν έχασε καθόλου την ευκαιρία. Τα υπόλοιπα νομίζω, είναι απλώς ιστορία.

Τι θα έπρεπε να είχε κάνει ο κύριος Παπανδρέου και δεν έκανε, για να μην θεωρηθεί ως υπαίτιος της παρούσης κατάστασης αφ’ ενός και αφ’ εταίρου για να μην κινδυνεύει να κατηγορηθεί με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας; Το πλέον απλούστατο. Με βάση το Διεθνές Δίκαιο, τα κράτη από νομική άποψη δεν χρεοκοπούν όπως οι ιδιωτικές εταιρείες. Η περιουσία τους δεν ρευστοποιείται ώστε να αποδοθεί στους δανειστές τους, ούτε εξαφανίζονται επειδή δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Όταν αντιμετωπίζουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κηρύσσουν, με μονομερή κυριαρχική τους πράξη, στάση πληρωμών. Αυτό ακριβώς θα έπρεπε να κάνει ο κύριος Παπανδρέου.

Στάση πληρωμών προς τους πιστωτές και επανεξέταση του χρέους, με την απόλυτη συνεργασία των ευρωπαίων εταίρων μας και τη δημιουργία Ειδικής Μικτής Επιτροπής (Ελλήνων και ευρωπαίων) που θα είχε ως στόχο τόσο την εξέταση του απεχθούς χρέους και την τιμωρία των ενόχων και όλων όσων ενεπλάκησαν σε αυτό, όσο και την εξεύρεση πόρων και πάνω απ όλα, της οριστικής λύσης του προβλήματος με ειδικά μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης και ανάπτυξης.

Ομως, τι να περιμένει κανείς απο έναν πρωθυπουργό, ο οποίος βαρύνεται απο σοβαρές υποψίες (που ποτέ δεν διαψεύστηκαν, επίσημα τουλάχιστον) οτι συμμετέχει κι αυτός σ΄αυτό το επαίσχυντο παιχνίδι, λόγω της ύπαρξης εταιριών με σκοτεινά συμφέροντα, ιδιοκτησίας των αδελφών του Νίκου και Αντρίκου και της ίδιας της μητέρας του Μάργκαρετ;

Οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν θα είχαν καμμία απολύτως αντίρρηση, παρά το γεγονός οτι θα επιβαρυνόταν πολύ παραπάνω η τσέπη τους. Και δεν θα είχαν αντίρρηση (σοβαρή τουλάχιστον), διότι το πρόβλημα θα περιοριζόταν ΚΑΘΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ και δεν θα επεκτεινόταν παραπέρα. Τουτέστιν, θα έμπαινε άμεσος φραγμός στην όποια παρεμβαση του αμερικανικού παράγοντα και του καταρρέοντος δολλαρίου στα του οίκου της Ευρώπης και του ευρώ. Αντί γι αυτό, ο κύριος Παπανδρέου, άνοιξε την κερκόπορτα για το ΔΝΤ στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση σε όλη την «προβληματική» Ευρώπη, δημιουργώντας ένα ντόμινο, που είχε ως πρώτα πιόνια την Ιρλανδία, τη Πορτογαλία και την Ισπανία και ίσως αργότερα την Ιταλία και πιθανότατα το Βέλγιο.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι όλοι, μα ΟΛΟΙ οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να βλέπουν ούτε ζωγραφιστό στα μάτια τους τον κύριο Παπανδρέου και τους συν αυτώ. Και αρκετοί απο αυτούς, έχουν εκφραστεί και δημοσίως εναντίον του με πολύ σκληρούς χαρακτηρισμούς. Αλλά απο την άλλη μεριά, η κατάσταση αυτή βόλεψε μια χαρά τη Γαλλία και – κυρίως – τη Γερμανία, μια Γερμανία που βλέπει πλέον την Ελλάδα ως προτεκτοράτο της. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου δηλαδή. Η κατά πως λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας, «Τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πεντ’ έξη». Οπου παπάς ασφαλώς οι «ηλίθιοι και βλάκες» Ελληνες και οι πέντ’ έξη, ασφαλώς ο πλούτος της Ελλάδας...

Και όμως, παρ’ όλη τη δεινή θέση που έχει βρεθεί η χώρα μας απο τη διοίκηση αυτής της απίστευτης κουστωδίας των ανίκανων και των προδοτών, ακόμη και τώρα υπάρχει περιθώριο να ανατραπούν όλα αυτά. Αρκεί η επόμενη κυβέρνηση να κηρύξει στάση πληρωμών προς τους πιστωτές, εφαρμόζοντας τος κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και την επανεξέταση του χρέους. Με μια μόνο διαφορά. ΝΑ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΤΑΙΤΙΟΙ.

Μόνον έτσι, τόσο οι εταίροι μας όσο και οι άλλοι πιστωτές μας, ιδιώτες και μή, θα είναι υποχρεωμένοι να σεβαστούν και να ασπασθούν τις θέσεις μας ως χώρας και να συμβάλλουν στην αποκατάσταση των όποιων παρανομιών. Οι τοκογλύφοι είναι τοκογλύφοι και οι τράπεζες είναι τράπεζες. Κανένα συναίσθημα ή αίσθηση δικαίου δεν τους διέπει. Παρά μόνον το κέρδος, άσχετα με τις πράξεις τους. Κι αυτός που καταφεύγει εκεί, γνωρίζει πάρα πολύ καλά τον τρόπο που δουλεύει το παιχνίδι και ποιοί είναι οι κανόνες του. Οταν όμως μπαίνουν στη μέση υποθέσεις, που διέπονται απο το Ποινικό Δίκαιο, είναι ΟΛΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ. Κι όσο αυτό δεν συμβαίνει, οι τοκογλύφοι και οι τράπεζες ή οι όποιοι άλλοι ιδιώτες, απλά θέλουν τα λεφτά τους και τα κέρδη απο τις επενδύσεις τους. Απλά και καθαρά.

Εμείς ως ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ, σε καμμία περίπτωση δεν επιθυμούμε τη καταστροφή του ευρώ ούτε την έξοδό μας απο την ευρωζώνη. Δεν συζητούμε κάτι τέτοιο. Το μόνο που επιθυμούμε είναι προφυλάξουμε τη χώρα μας απο όλον αυτόν τον καταστροφικό κυκεώνα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη πατρίδα μας στη καταστροφή. Αν όμως, στη πορεία μας προς τη διάσωση της χώρας, βρούμε αντιμέτωπους Ευρώπη, Ευρωζώνη και ευρώ, τότε δε μένει άλλος δρόμος απο την αποχώρηση απο τη νομισματική ένωση. Αλλά επειδή, εκτός απο εμάς, κάτι τέτοιο κανείς άλλος δεν το επιθυμεί, σίγουρα θα βρεθεί η σωστή λύση άπο όλους τους ενδιαφερόμενους, εφ όσον αντιληφθούν οτι πλέον έχουν να κάνουν με σοβαρούς συνομιλητές, που ξέρουν τι θέλουν και πώς να το πάρουν και το κυριότερο, οτι θέλουν διακαώς να δημιουργήσουν ένα πραγματικό ΚΡΑΤΟΣ.

Ενα κράτος με γερές βάσεις, μια πολιτεία ισχυρή, συμμαζεμένη, σύγχρονη και αδιάφθορη. Γιατί μέχρι σήμερα, κακά τα ψέμματα, οι ευρωπαίοι εταίροι μας, μόνο τέτοιους δεν μας θεωρούσαν. Εφ’ όσον έβλεπαν τα οικονομικά σκάνδαλα των δημοσίων λειτουργών να αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο, την παραοικονομία να ανθεί, το κράτος στην ουσία του ανύπαρκτο, η δικαιοσύνη να μην κάνει τη δουλειά της σωστά και να μην εφαρμόζει νόμους, το μόνο που μας κρατούσε μέσα στην «παρέα» των ισχυρών ήταν η μελλοντική αυτή καθ’ αυτή συμμετοχή τους σ’ αυτό το τεράστιο φαγοπότι. Πράγμα που εν μέρει έγινε, απο πλευράς Γερμανίας τουλάχιστον, με τα σοβαρά σκάνδαλα της Σήμενς, τον πακτωλό δισεκατομμυρίων που καταχράστηκε και εξακολουθεί να καταχράται η Χόχτιφ, μη αποδίδοντας τον νόμιμο ΦΠΑ, το απίστευτο και άκρως αντεθνικό σκάνδαλο των υποβρυχίων, που την κατασκευή τους είχε αναλάβει η εταιρεία Φέροσταλ. Κανένα απο τα παραπάνω σκάνδαλα δεν διερευνήθηκε σωστά και δεν αποδόθηκαν μέχρι στιγμής ευθύνες επισήμως σε κανέναν πολιτικό προιστάμενο ή παράγοντα.

Και τώρα φυσικά, η ίδια η Γερμανία, που στην ουσία της αναλαμβάνει πλέον τη διαχείρηση του εθνικού μας πλούτου και των οικονομικών, δεν πρόκειται να συναινέσει σε κανένα πόρισμα που να την ενοχοποιεί και θα κάνει το παν για να προστατεύσει τις δικές της εταιρείες και τα συμφέροντά τους εδώ στην Ελλάδα.

Συμπερασματικά, ο ίδιος ο κύριος Παπανδρέου και οι συν αυτώ, αλλά και το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο στο σύνολό του, είναι υπέυθυνοι και υπόλογοι για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η χώρα. Ολοι έχουν συμμετάσχει, σε μεγάλο ή σε μικρό βαθμό, γι αυτό το απίστευτο και πέραν πάσης λογικής, κατάντημα της πατρίδας μας. Εφ΄όσον αυτή η πολιτική «ελίτ» συναλλάσσονταν χρόνια ολόκληρα με τους κάθε λογής σκοτεινούς οίκους ύποπτων συμφερόντων, είναι καθ’ όλα υπεύθυνη για τη πορεία της πατρίδας μας στον γκρεμό. Ομως, πλέον το απόστημα έσπασε και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ολοι οι Ελληνες έχουν πλέον αντιληφθεί το ρόλο τους και τη συμμετοχή τους και θα αποδώσει δικαιοσύνη, όταν έρθει η ώρα της κρίσης. Σε αντίθεση με τα πιστεύω όλων αυτών, η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ. Έρχεται η ώρα της ΝΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.