Ενδεχομένως το δεύτερο να αποτελεί μια όχι και τόσο "πολιτικά ορθή" άποψη καθώς ενισχύει την ιδέα περί "ιδιαιτερότητας της φυλής" αλλά το κεντρικό ερώτημα παραμένει:
Γιατί η Ελληνική κοινωνία αντιδρά με όρους απειλής στις καταστάσεις που βιώνει;
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η διαπίστωση πως η "απειλητική" διάθεση διατρέχει κάθε κλίμακα παρατήρησης: από το επίπεδο της γειτονιάς και του χώρου εργασίας μέχρι εκείνο της χώρας!
Ενδείξεις; Πολλές!
-Πολιτικές δυνάμεις αλλά και προσωπικότητες προκρίνουν την "απειλητική διάθεση" έναντι της Ευρώπης αντί της συνεργασίας προς τον, υποτίθεται, κοινό σκοπό: αυτόν της εξυγίανσης και της μεταρρύθμισης της οικονομίας μας. Προτείνουν δηλαδή να "απειλήσουμε" με στάση πληρωμών, με προβολή της "ζημιάς" που θα πάθουν οι δανειστές αν δεν συνεχίσουν να μας δανείζουν ή να μας χρηματοδοτούν καθώς κι άλλα δεινά που θα τους συμβούν αν δεν προσέξουν τι θα κάνουν με εμάς.
-Επαγγελματικοί κλάδοι "απειλούν" ο καθένας με τον τρόπο του, την υπόλοιπη κοινωνία, πόσα άσχημα και κακά θα της συμβούν αν δεν εξακολουθήσει να συνηγορεί στη χρηματοδότησή τους ή στην διατήρηση των προνομίων τους.
-Ακόμη και πολιτικοί μας "απειλούν" πόσο θα υποφέρουμε αν δεν συνεχίσουμε να τους εκλέγουμε, καθώς η ενδεχόμενη απουσία τους από την πολιτική σκηνή ή σε άλλες περιπτώσεις η απομάκρυνσή τους από την εξουσία θα σημάνει και την εμφάνιση εσχατολογικών φαινομένων!
Βεβαίως, είναι δυνατόν κάποιος να ισχυριστεί ότι ανάλογα φαινόμενα "απειλητικής διάθεσης" εμφανίζονται και σε άλλες χώρες με παρόμοια προβλήματα.
Κι όμως!
Αυτό που καταγράφεται στη χώρα μας είναι μοναδικό, ενώ ανάλογες θέσεις σε "ομόλογες" χώρες του Νότου μόνο ως γραφικές προσλαμβάνονται.
Ουδείς υποστηρίζει - ας πούμε - στην Ισπανία την "απειλή" χρεωστασίου ως μέσο άσκησης πίεσης στους Ευρωπαίους εταίρους.
Ουδείς συντάσσεται με "σαμψωνικού τύπου" απεργιακές κινητοποιήσεις, δηλαδή με κινητοποιήσεις που απαντούν στην οικονομική δυσπραγία με μια "απειλή" συνολικής κατάρρευσης. Άλλο τώρα αν στην Ελλάδα μας παρουσιάζουν ως τέτοιες τις διαδηλώσεις στη Μαδρίτη τα εγχώρια υπολείμματα της Σοβιετίας και οι παραστάτες τους.
Η Ελληνική κοινωνία λοιπόν έχει διαπαιδαγωγηθεί να "απειλεί" και να εντάσσει την "απειλή" στην επιχειρηματολογία της.
-Μην περικόψετε τους μισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματά μας ακόμη κι αν αυτά δεν αποδίδονται είτε δίκαια, είτε νόμιμα γιατί απειλείται με καταστροφή ο ιδιωτικός τομέας και η κατανάλωση!
-Μην αυξήσετε τη φορολογία γιατί "απειλείται" με κατάρρευση ο κλάδος μας
-Μην κλείσετε τον οργανισμό και μην ιδιωτικοποιήσετε τη ΔΕΚΟ γιατί "η χώρα θα μείνει χωρίς ρεύμα" ή "θα ξεπουληθεί η πατρίδα".
Σημασία έχει να βρεις κάτι που να ακούγεται αρκετά "απειλητικό"!
Ουδείς σκέφτεται - ας πούμε - να προτείνει περισσότερη δουλειά ή ορθολογικότερη οργάνωση ή εξορθολογισμό του ισολογισμού του ή ακόμη και αλλαγή στην επαγγελματική του κατεύθυνση!
Αλλά αυτό θα ήταν εφικτό αν και οι πολιτικοί μας ηγέτες διέθεταν διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων!
Αν απέφευγαν τη μεγαλόστομη ρητορική περί "κρίσιμων στιγμών", "κινδύνου της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη" αλλά ταυτόχρονα κι αν ήξεραν πότε να καθοδηγήσουν την κοινωνία προς την ευημερία κι όχι προς την λαιμαργία!
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.