Στις 20 Ιουλίου 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, με πρόσχημα το πραξικόπημα των Αθηνών (15 Ιουλίου 1974), που ανέτρεψε τον Μακάριο. Σήμερα κατέχει το 37% του εδάφους της Μεγαλονήσου. Στις 15 Νοεμβρίου 1983 ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς ανακήρυξε στα κατεχόμενα τη λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου, η οποία αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία. Την 1η Ιανουαρίου 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία, με άλυτο το εθνικό πρόβλημα, έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τέσσερα χρόνια αργότερα υιοθέτησε το ευρώ.
Στην Κυπριακή Δημοκρατία επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας είναι ο Πρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται για πενταετή θητεία, με απεριόριστο δικαίωμα επανεκλογής. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει και παύει τους υπουργούς του (τεχνοκράτες και όχι βουλευτές) και δεν εξαρτάται από την εμπιστοσύνη της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία εκλέγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η Κύπρος είναι Προεδρική Δημοκρατία, σε αντίθεση με το πολίτευμα της Ελλάδας που είναι Προεδρευομένη Δημοκρατία, με διακοσμητικό Πρόεδρο και πανίσχυρο πρωθυπουργό, που εξαρτάται από την εμπιστοσύνη της Βουλής. Στην Κυπριακή Δημοκρατία προβλέπεται και θέση αντιπροέδρου, η οποία πληρώνεται από το τουρκοκύπριο και παραμένει κενή από το 1968.
Το κυπριακό πολιτικό σκηνικό διαμορφώνεται από τέσσερις μεγάλους κομματικούς σχηματισμούς: το «Δημοκρατικό Συναγερμό (ΔΗΣΥ), που καλύπτει το χώρο της Κεντροδεξιάς, το κεντρώο« Δημοκρατικό Κόμμα »(ΔΗΚΟ), τη σοσιαλδημοκρατική ΕΔΕΚ και το« Ανορθωτικό Κίνημα του Εργαζόμενου Λαού »(ΑΚΕΛ ), ένα ιδιόρρυθμο κομμουνιστικό κόμμα, με ποσοστά, που ξεπερνούν το 30% στις βουλευτικές εκλογές και το καθιστούν αναλογικά το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της Δύσης.
Εκλογικές Αναμετρήσεις
13 Δεκεμβρίου 1959
Οι πρώτες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο έγιναν κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου προς την ανεξαρτησία. Αντίπαλοι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, που υποστηρίχθηκε από την πλειονότητα των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και ο Ιωάννης Κληρίδης (πατέρας του Γλαύκου Κληρίδη), τον οποίον στήριξαν το ΑΚΕΛ και οι αντιτιθέμενοι στις συμφωνίες Λονδίνου - Ζυρίχης. Νικητής και πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναδείχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος που εξασφάλισε το 66,29% των ψήφων, έναντι 32,92% του Ιωάννη Κληρίδη. Ταυτόχρονα έγιναν εκλογές και για τον Αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας μεταξύ των Τουρκοκυπρίων και εξελέγη ο Φαζίλ Κουτσιούκ, χωρίς ανθυποψήφιο.
Χαρακτηριστικό της εκλογικής αυτής αναμέτρησης ήταν η μη υποστήριξη του Γλαύκου Κληρίδη προς τον πατέρα του Ιωάννη και η σύμπλευσή του με το μακαριακό στρατόπεδο. Κατηγορήθηκε τότε ότι παραβίαζε τη χριστιανική εντολή «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου ...». Εκείνος απαντούσε με το αρχαιοελληνικό «πατρός τε και μητρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον και αγιότερον εστίν η πατρίς».
25 Φεβρουαρίου 1968
Οι δεύτερες προεδρικές εκλογές ήταν προγραμματισμένες για το 1965. Αναβλήθηκαν, λόγω των σοβαρών διακοινοτικών ταραχών του 1963/1964 και η Βουλή με ψήφισμά της παρέτεινε τη θητεία του προέδρου Μακαρίου μέχρι το 1968. Οι εκλογές έγιναν τελικά στις 25 Φεβρουαρίου 1968 μέσα σε πολύ έντονο κλίμα, αντεγκλήσεις και έκτροπα. Το θέμα που κυριάρχησε ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Υποψήφιοι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τον οποίον υποστήριξαν οι αγωνιστές (Πατριωτικό Μέτωπο) και το ΑΚΕΛ, ενώ οι Ενωτικοί (ΔΕΚ) τάχθηκαν με τον ψυχίατρο Τάκη Ευδόκα. Η νίκη του Μακαρίου ήταν συντριπτική. Συγκέντρωσε το 96,26% των ψήφων έναντι 3,74% του Τάκη Ευδόκα. Ο Μακάριος, στο πλαίσιο της πολιτικής του «εφικτού» αντί του «ευκταίου», είχε «παγώσει» το ζήτημα της Ένωσης, ενώ ο Ευδόκας κατήλθε ως υποψήφιος για να συντηρήσει και να προβάλει το θέμα της Ένωσης με την Ελλάδα.
18 Φεβρουαρίου 1973
Στις εκλογές του 1973 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν ο μόνος υποψήφιος κι έτσι επανεξελέγη για τρίτη θητεία, χωρίς ψηφοφορία. Παρέμεινε στον προεδρικό θώκο μέχρι το θάνατό του, στις 3 Αυγούστου 1977.
10 Σεπτεμβρίου 1977
Τον Μακάριο διαδέχθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Σπύρος Κυπριανού, για το υπόλοιπο της προεδρικής θητείας, που έληγε τον Φεβρουάριο του 1978. Ήταν ο μοναδικός υποψήφιος και οι πολίτες δεν χρειάστηκε να προσέλθουν στις κάλπες.
5 Φεβρουαρίου 1978
Ο Σπύρος Κυπριανού επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο και χωρίς ψηφοφορία. Ο Γλαύκος Κληρίδης, που είχε εκφράσει την επιθυμία να διεκδικήσει το αξίωμα, απέσυρε την υποψηφιότητά του, λόγω της απαγωγής του γιου του Σπύρου Κυπριανού, Αχιλλέα (Δεκέμβριος 1977), και σε ένδειξη ομοψυχίας του πολιτικού κόσμου.
13 Φεβρουαρίου 1983
Ο Σπύρος Κυπριανού επανεξελέγη στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με την ψήφο του λαού αυτή τη φορά. Υποστηρίχθηκε από το κόμμα του ΔΗΚΟ και το ΑΚΕΛ, συγκεντρώνοντας το 56,54% των ψήφων, έναντι 33,93% του Γλαύκου Κληρίδη (ΔΗΣΥ) και 9,53% του Βάσου Λυσσαρίδη (ΕΔΕΚ).
Κυρίαρχο θέμα στην προεκλογική εκστρατεία ήταν το «Μίνιμουμ πρόγραμμα» που συνέπηξαν το ΔΗΚΟ με το ΑΚΕΛ ή «Κοινοπραξία», όπως λεγόταν από την αντιπολίτευση, για το οποίο υπήρξε διαφωνία και από μέρους του πρωθυπουργού της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου. Η πανεθνική διάσκεψη για το Κυπριακό και η σκανδαλολογία (δρόμος Λευκωσίας - Λεμεσού), ήταν επίσης ανάμεσα στα θέματα της προεκλογικής εκστρατείας.
14 & 21 Φεβρουαρίου 1988
Πέντε υποψήφιοι διεκδίκησαν τον προεδρικό θώκο και η εκλογή κρίθηκε για πρώτη φορά σε δύο γύρους, καθώς κανείς από τους υποψηφίους δεν έλαβε το 50% '1 ψήφο, όπως απαιτείται. Στον πρώτο γύρο (14 Φεβρουαρίου) έλαβαν: Γλαύκος Κληρίδης (ΔΗΣΥ) 33,32%, Γιώργος Βασιλείου (ανεξάρτητος με την υποστήριξη του ΑΚΕΛ) 30,11%, Σπύρος Κυπριανού (ΔΗΚΟ) 27,29%, Βάσος Λυσσαρίδης (ΕΔΕΚ) 9 , 22% και ο ανεξάρτητος Θράσος Γεωργιάδης 0,06%. Στο δεύτερο γύρο (21 Φεβρουαρίου) επικράτησε ο Γιώργος Βασιλείου με 51,63% έναντι 48,37% του Γλαύκου Κληρίδη.
Ο Γιώργος Βασιλείου, νεοφανής στο πολιτικό σκηνικό, υποσχόταν ανανέωση της πολιτικής ζωής, περισσότερη δημοκρατία, και εξέφρασε τη διάθεσή του για λύση του Κυπριακού το συντομότερο δυνατό. «Θέλω λύση χθες», έλεγε χαρακτηριστικά. Ο Γλαύκος Κληρίδης επαγγελλόταν εθνική συμφιλίωση και σωτηρία της Κύπρου από τον Αττίλα.
7 & 14 Φεβρουαρίου 1993
Πέντε υποψήφιοι και εκλογή σε δύο γύρους. Στον πρώτο γύρο (7 Φεβρουαρίου) ο Πρόεδρος Βασιλείου με τις ψήφους του ΑΚΕΛ εξασφάλισε το 44,15%, ο Γλαύκος Κληρίδης του ΔΗΣΥ το 36,74%, ο Πασχάλης Πασχαλίδης (ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ) το 18,64%, ο Γεώργιος Μαυρογένης το 0,25% και ο Γιαννάκης Ταλιώτης το 0,21%. Στο δεύτερο γύρο (14 Φεβρουαρίου) κέρδισε ο Γλαύκος Κληρίδης, που είχε τη στήριξη και του ΔΗΚΟ με ποσοστό 50,31% έναντι 49,69% που εξασφάλισε ο Γιώργος Βασιλείου.
Κύριο θέμα της προεκλογικής εκστρατείας ήταν η λεγόμενη «δέσμη ιδεών Γκάλι» για τη λύση του Κυπριακού, που αποτέλεσε τη βάση για το κατοπινό «Σχέδιο Ανάν». Βασιλείου και Κληρίδης την υποστήριξαν με διαφοροποιήσεις, ενώ κατηγορηματικά αντίθετος ήταν ο κοινός υποψήφιος ΕΔΕΚ-ΔΗΚΟ, Πασχαλίδης, που όμως δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο.
8 & 15 Φεβρουαρίου 1998
Επτά υποψήφιοι και εκλογή σε δύο γύρους. Στον πρώτο γύρο (8 Φεβρουαρίου) έλαβαν: Γεώργιος Ιακώβου 40,61% (ΔΗΚΟ-ΑΚΕΛ), Γλαύκος Κληρίδης (ΔΗΣΥ) 40,06%, Βάσος Λυσσαρίδης (ΕΔΕΚ) 10,59%, Αλέξης Γαλανός (πρώην στέλεχος του ΔΗΚΟ) 4 , 04%, Γιώργος Βασιλείου 3%, Νίκος Κουτσού 0,91% και Νίκος Ρολάνδης 0,78%. Στο δεύτερο γύρο (15 Φεβρουαρίου) επικράτησε ο Γλαύκος Κληρίδης, που εξασφάλισε το 50,82% των ψήφων με τη στήριξη των Ρολάνδη, Βασιλείου, Γαλανού και Κουτσού, ενώ ο Γιώργος Ιακώβου έλαβε το 49,18% των ψήφων.
Στην προεκλογική περίοδο κυριάρχησαν οι ρωσικοί πύραυλοι SS-300 και η εγκατάστασή τους ή μη στο νησί. Ο Πρόεδρος Κληρίδης υποσχέθηκε την εγκατάστασή τους στο νησί ως μέτρο άσκησης πίεσης προς τους Τούρκους και τους Αγγλοαμερικανούς για τη λύση του Κυπριακού. Ήταν η πολιτική του «ενεργού ηφαιστείου», όπως την είχε ονομάσει. Οι SS-300 αγοράσθηκαν, αλλά δεν έφθασαν ποτέ στην Κύπρο και κατέληξαν στην Κρήτη.
16 Φεβρουαρίου 2003
Εννέα υποψήφιοι και εκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου από τον Α 'Γύρο. Έλαβαν: Τάσσος Παπαδόπουλος [ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΚΙΣΟΣ (ΕΔΕΚ) και Οικολόγοι] 51,51%, Γλαύκος Κληρίδης 38,80% (ΔΗΣΥ-ΕΔΗ-ΑΔΗΚ), Νίκος Κουτσού (Νέοι Ορίζοντες) 2,12%, Ανδρέας Ευστρατίου 0, 15%, Χρίστος Ιωσηφίδης 0,09%, Αδάμος Κατσαντώνης 0,13%, Κώστας Κυριάκου 0,44%, Γεώργιος Μαυρογένης 0,08% και Παντελής Σοφοκλή 0,05%. Στην προεκλογική περίοδο κυριάρχησε το «Σχέδιο Ανάν» για την επίλυση του Κυπριακού και ποιος από τους βασικούς υποψηφίους θα το διαχειριζόταν καλύτερα, προς όφελος της Εθνικής Υπόθεσης.
17 & 24 Φεβρουαρίου 2008
Εννέα οι υποψήφιοι και αποκλεισμός - έκπληξη του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου από τον δεύτερο γύρο. Στον πρώτο γύρο (17 Φεβρουαρίου) έλαβαν: Ιωάννης Κασουλίδης (ΔΗΣΥ) 33,51%, Δημήτρης Χριστόφιας (ΑΚΕΛ) 33,39%, Τάσσος Παπαδόπουλος (ΔΗΚΟ - ΕΔΕΚ) 31,79%, 1,46% και οι έξι ανεξάρτητοι υποψήφιοι (Αναστάσης Μιχαήλ, Ανδρέας Ευστρατίου, Κώστας Θεμιστοκλέους, Κώστας Κυριάκου, Μάριος Ματσάκης και Χριστόδουλος Νεοφύτου).
Στον δεύτερο γύρο (24 Φεβρουαρίου) επεκράτησε ο Δημήτρης Χριστόφιας (ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ - ΕΔΕΚ), συγκεντρώνοντας το 53,36% των ψήφων, έναντι 46,64% του Ιωάννη Κασουλίδη (ΔΗΣΥ). Είναι η πρώτη φορά στην 82χρονη ιστορία του που το ΑΚΕΛ (Κ.Κ. Κύπρου) εκλέγει Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας
1. Αρχιεπίσκοπος Μακάριος (1959 - 1977)
2. Σπύρος Κυπριανού (1977 - 1988)
3. Γιώργος Βασιλείου (1988 - 1993)
4. Γλαύκος Κληρίδης (1993 - 2003)
5. Τάσσος Παπαδόπουλος (2003 - 2008)
6. Δημήτρης Χριστόφιας (2008 -)
[Πηγή sansimera.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.