Επακόλουθον; Η πραγματοκεντρική κι όχι, όπως πρέπει, η ανθρωποκεντρική φορά της φιλοσοφίας και κατά συνέπεια της τέχνης και της επιστήμης, με κατάληξη την Ηθική.
Ετσι βρεθήκαμε στον 21ο αιώνα που, ως γνωστόν, φαίνεται να γίνεται πολύς λόγος περί μιας "ανήθικης" ηθικής, αντιεπιστημονικής επιστήμης, άτεχνης τέχνης, με πρωτοπόρο την α-φιλόσοφη φιλοσοφία. Αυτή είναι η γνωστή ως "φιλοσοφία των καθηγητών", η οποία χαρακτηρίζεται ως μάθηση "άνευ ψυχικής συμμετοχής".
Είναι η φιλοσοφία που οδήγησε στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, στις συνεχείς συγκρούσεις και με καλπασμό οδηγεί σε νέες περιπέτειες την ανθρωπότητα, με την ασυγκράτητη δύναμη της τεχνικής και της επιστήμης, τους κεραυνούς αυτούς του Διός,που κρατά στη "χούφτα" του ο σημερινός άνθρωπος. Και οι οποίοι κεραυνοί είναι δυνατόν να του "ξεφύγουν" και να αυτοκεραυνοβοληθεί.
Είναι η φιλοσοφία του "Υπερανθρώπου", αλλά δεν είναι του Ανθρώπου. Αυτή έφερε πλούτο, αλλά έδιωξε την Αθηνά! Εδωσε πολλά: Χρήματα, μετοχές, αυτοκίνητα, κότερα,χρυσάφι, αλλά αφαίρεσε την παιδεία,την ανθρωπιά. Κατέκτησε το βυθό και το διάστημα, αλλά αποξένωσε τον άνθρωπο από τον εαυτό του, δηλαδή από τον συνάνθρωπό του και κατά συνέπεια από τη Συμπαντική δύναμη, από το θεό του καθενός. Τον έκανε απάνθρωπο.
Απόδειξη; Οι θεωρητικοί παραπαίουν, αιχμαλωτισμένοι στο δίχτυ του υλισμού. Οι πολιτικοί, προσβεβλημένοι από το μικρόβιο της εξουσιας και της απληστίας, της "ανανεωμένης δημοκρατίας" υπό την έννοια άλλοτε του σοσιαλισμού κι άλλοτε του καπιταλισμού, έγιναν μακιαβελλιστικότεροι του Μακιαβέλλι.
Οι επιστήμονες, έχοντες συγκεντρωμένο όλο το ενδιαφέρον τους στην προσπάθεια να γνωρίζουν και την "οπίσθια" πλευρά της σελήνης, λησμόνησα όχι απλώς τον "σύγχρονο άνθρωπο", αλλά έγιναν και επίορκοι από τη στιγμή που "δουλεύουν"εναντίον του Ανθρώπου.
Οι ψυχολόγοι απεργάζονται μια "ψυχολογία χωρίς ψυχή", με αποτέλεσμα να ανοίγεται ο δρόμος προς τη φυλακή και το φρενοκομείο. Οι γονείς και οι δάσκαλοι, ακόμη και οι κληρικοί, χάνουν από τα μάτια της καρδιάς τους την νεολαία.
Ολοι τους χάνουν κάτω από το "νέφος" της φιλοσοφίας χωρίς φιλοσοφία, δηλαδή ζωή. Με οδυνηρή συνέπεια να λησμονούν ότι όσον λιγότερη ζωή, τόσον περισσότερη ύλη, ενώ όσον περισσότερη ζωή, τόσον περισσότερο πνεύμα.
Χρειάζεται η α-φιλόσοφη εποχή μας τη Φιλοσοφία, που θα την εκφράζει. Είναι ανάγκη ουσιαστική, για να της προσφέρει τα ιδανικά και τις αξίες,που έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος. Και να του δώσει την ορθή απάντηση στο ανθρωποφάγο ερώτημα "Που πάμε;"
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.