Δεν μπορούσα να καταλάβω τι διάολο με έπιασε νυχτιάτικα. Εγώ ποτέ δεν ξυπνάω. Ξαναξάπλωσα. Πέρασε σίγουρα ένα μισάωρο που στριφογύριζα. Αποφάσισα πως δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρω. Πήγα στο καθιστικό κι άνοιξα την τηλεόραση.
Έκτακτο Δελτίο. Ο Γιωργάκης πρώτη μούρη, σχεδόν κλαμένος, αλλά πάντα με το απλανές βλέμμα της αγελάδας. Δίπλα του δυο τεράστιες φιγούρες που τον κάνουν να φαίνεται ακόμα πιο κακομοίρης. Ξεκινά να μιλά και, πώς το πάει, πώς το φέρνει, στο τέλος λέει: “Δυστυχώς ξαναπτωχεύσαμε”! Δίπλα του οι φιγούρες σκύβουν λίγο το κεφάλι, δήθεν απογοητευμένες, αλλά νομίζω ότι στην πραγματικότητα ρεύονταν την αστακομακαρονάδα που είχαν φάει και δεν πρόλαβαν να τη χωνέψουν.
Τότε πετάγεται ο Πρετεντέρης στο παράθυρο και τον ρωτάει: “Μα κάναμε τόσες θυσίες, τι έφταιξε και δεν τα καταφέραμε;”. Ο Μανδραβέλης τον κοιτάζει με περιφρόνηση -ποτέ δεν τον είχε σε εκτίμηση είναι η αλήθεια- και λέει με τη σειρά του: “Θα πείτε στον ελληνικό λαό, που εθελοτυφλεί, ότι η παλαβή και ανεύθυνη αριστερά μας έφερε εδώ που μας έφερε, με τους δήθεν αγώνες της και την παρεμπόδιση των μεταρρυθμίσεων;”.
Πήγε να πεταχτεί να πει κάτι και ο Μανώλης Καψής, αλλά ο αδερφός του ο Παντελής κατάλαβε ότι πάλι μαλακία θα πει και του έριξε μια σφαλιάρα να κάτσει κάτω. Ακούστηκε ένα “τι βαράς πάλι ρε Παντελή;” και μετά ησυχία. Ο Μπάμπης (Παπαδημητρίου) με τον Άρη (Πορτοσάλτε) με μια τσιριχτή φωνή είπαν: “Καλά κάναμε και διώξαμε αυτόν τον Χατζηστεφάνου και τους λαϊκιστές της Ελληνοφρένειας.
Ίσα που πρόλαβαν οι φίλοι μας οι εφοπλιστές να βγάλουν τα λεφτά τους όλα έξω γιατί αν τους αφήναμε να κάνουν εκπομπές, θα είχαμε πτωχεύσει μια ώρα αρχύτερα. Θα είχαν ξεσηκώσει τον λαό με το κήρυγμά τους τα παλιοκουμμούνια!”. Ο Καννέλης ψιθύρισε στον Βασιλάκη πως αν άκουγαν τον Κύρκο όλοι, τώρα δεν θα υπήρχε αυτή η αντιδραστική Αριστερά και θα τα είχαμε λύσει όλα. Ο Παπαχελάς τα πήρε στο κρανίο και πέταξε τα χαρτιά και τις σημειώσεις του φωνάζοντας “Fuck Greece, I am going back home George, will you come with me?”.
Ο Γιωργάκης μπερδέυτηκε κι έκανε να σηκωθεί, αλλά τον κράτησαν από τους ώμους ο Πάγκαλος από δεξιά κι ο Μπένυ από αριστερά κοιτώντας τον με αηδία κι επαναφέροντάς τον στην τάξη. Δεν ξέρω πώς βρέθηκε εκεί, αλλά ακούστηκε κι ο Χωμενίδης από κάπου απόκοσμα να λέει: “Εγώ το είχα πει και στο twitter: Εάν ο ΓΑΠ τα βροντούσε στην ΔΕΘ, πλήθη αλλαλάζοντα θα ξεχύνονταν -φαντάζομαι- σε λεωφόρους και καντούνια. Και μετά; Πες μας Αλέξη Τσίπρα τι θα γίνει μετά; Οι λόγοι σου θύμιζαν εθνικισμό του Μεσοπολέμου. Μπροστά σου ο Ζαχαριάδης είναι κοσμοπολίτης διανοούμενος.
Εσύ φταις που πτωχεύσαμε ρε, εσύ!”. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, που βρισκόταν πίσω από τον μόλις πτωχεύσαντα πρωθυπουργό, σε μια έκρηξη μετριοφροσύνης απάντησε: “Όταν τα ‘λεγα εγώ για τους δημοσίους υπαλλήλους βγήκατε όλοι να με κράξετε. Με συγχωρείς Γιώργο, αλλά ο πατέρας σου φταίει που έβαλε όλους τους αριστερούς στο Δημόσιο και οι Συριζαίοι έχουν πιάσει όλα τα πόστα στα πανεπιστήμια. Στη Μακρόνησο έπρεπε να τους έχουμε ακόμα”.
Ξαφνικά σταμάτησαν όλοι να μιλούν γιατί μπήκε η Σία Κοσιώνη στην αίθουσα και τους έβλεπες να τρέχουν τα σάλια τους, αλλά ο Αλαφούζος την άρπαξε απ’ τα μαλλιά και την έβγαλε έξω μην κάνει καμιά ανοησία και πει τίποτα αριστερίζον. Ο Ευαγγελάτος σπάστηκε για την τροπή που πήραν τα πράγματα και έδωσε εντολή στους “δημοσιογράφους” του Newsit να βρουν με ποιον ξενοπηδήχτηκε η Κανέλλη και με ποιαν ο Σπηλιωτόπουλος την ώρα της πτώχευσης για να έχει θέμα για το site. Είχα αρχίσει να βαριέμαι, και μπορώ να πω πως νύσταξα, αλλά τότε η τραγωδία έφτανε στην κάθαρσή της και δεν μπορούσα να το χάσω.
Ο Γιωργάκης σηκώθηκε, με βαριά φωνή είπε να τους φέρουν μέσα και άπλωσε την παλάμη του (περίπου όπως έκανε στους δανειστές) και τους έδειξε στο κοινό: Ο Τσίπρας, η Παπαρήγα, ο Παπαδημούλης, η Σακοράφα, τρεις κουκουλοφόροι με μαύρα καλσόν, ο κυρ-Γιάννης με το μπακάλικο στη Νέα Σμύρνη και άλλος κόσμος και κοσμάκης παρέλασε στην οθόνη. Τον λόγο πήρε ο Πάγκαλος ως δημόσιος κατήγορος: “Αυτοί οι άνθρωποι οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Αυτοί οι άνθρωποι ζητούσαν επίμονα να πτωχεύσουμε και να αθετήσουμε τις υποσχέσεις μας προς τους δανειστές.
Αυτοί οι -δεν μπορώ να τους πω πια ανθρώπους με όλα αυτά που προκάλεσαν- ανάγωγοι χουντοκομμουνιστές ρίχνουν τον λαό σε μεγάλη φτώχεια και δυστυχία”. Του ξέφυγε ένα ρεψιματάκι ακόμα και συνέχισε: “Προτείνω την παραδειγματική τους τιμωρία με γκιλοτίνα στην πλατεία Συντάγματος, δήμευση της περιουσίας τους, στείρωση όλων των συγγενών τους μέχρι και 4ου βαθμού συγγένεια για να μην ξαναπεράσουν τα γονίδιά τους σε άλλον Έλληνα πολίτη. Είναι ΕΝΟΧΟΙ!”.
Ο Βενιζέλος προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα και να τα μπαλώσει καθώς έβλεπε προφανώς ότι δεν θα πρέπει να επαναλάβει το λάθος του κόρακα, όπως στην προηγούμενη εκλογή για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Αφού ξερόβηξε δυο-τρεις φορές, ως έγκυρος συνταγματολόγος που έχει ψηφίσει αρκετούς αντισυνταγματικούς νόμους στην καριέρα του, πήρε το λόγο σαν συνήγορος των κατηγορουμένων: “Σύντροφοι! Μην παρασυρόμαστε σε ακραίες καταστάσεις. Οι πελάτες μου έφταιξαν, θα το παραδεχτούν και αξίζουν μεγαλύτερης επιείκιας. Η γκιλοτίνα αρκεί!”.
Το πλήθος των παρισταμένων άρχισε να χειροκροτεί τον επόμενο αρχηγό. Μπράβο, ζήτω, σωστά και άλλα τέτοια ακούστηκαν. Ο Πάσχος πήρε αγκαλιά τον Άρη και τον Μπάμπη, ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της Άννας Διαμαντοπούλου γιατί είχε περάσει πολλά από τους κωλοαριστερούς και ο Γιωργάκης σε μια πρωτοφανή στιγμή σπιρτάδας και νηφαλιότητας είπε: “Βαγγέλη, έχεις δίκιο. Ας γίνει το θέλημά σου. Έχουν όμως οι κατηγορούμενοι κάτι να δηλώσουν προτού εκτελέσουμε τη νωπή λαϊκή εντολή;”.
Οι κατηγορούμενοι μούγκριζαν κάτω από τις ταινίες που τους είχαν κολλήσει στο στόμα, τα πρόσωπά τους ήταν γεμάτα άσπρα στίγματα από το Μαλόξ που τους είχαν περιλούσει μέχρι να φτάσουν στο στούντιο και τον καθένα κρατούσαν ακίνητο τρεις Ματατζήδες και δυο της ομάδας Δίας. Δεν ακούστηκε τίποτα. Ο Γιώργος έκλεισε αυτή την εξαίσια παράσταση με μια υπόκλιση και είπε με σκέρτσο στην κάμερα:
“Ας γίνει το θέλημα του Λαού!” και γύρισε να φύγει. Ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου τον σταμάτησε και του είπε στο αυτί: “Πρόεδρε, σου έπεσε ένα τρίφυλλο, πάρτο γιατί εδώ έχει πολλούς τσαμπατζήδες”. Ο Γιωργάκης σκύβει, το αρπάζει με τις γνωστές αθλητικές του ικανότητες, πετάει το κοστούμι που φορούσε και με την μαύρη φόρμα του, παίρνει ένα ποδήλατο με δύο σέλες και κάνει νόημα στον Παπαχελά: “Alexis, let’s go! Obama is waiting!”.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, ένας αναστεναγμός βγήκε από το στήθος μου και η νύστα ήρθε ξανά στα μάτια μου. Τώρα μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχος. Οι ένοχοι θα πληρώσουν όπως τους αξίζει. Πήρα το βιβλίο που ξεκίνησα να διαβάζω το απόγευμα και μετά από πέντε σειρές αποκοιμήθηκα. Θυμάμαι μόνο πως έλεγε: “Κατ’ αρχήν, τον Μάιο του 1828 έρχεται στην Ελλάδα ο πρώτος πρεσβευτής, ο Γάλλος στρατηγός Ζισερό ντε Σαιν Ντεβίλ, που αντί διαπιστευτηρίων έχει μαζί του 500.000 φράγκα κι έτσι πείθει τους Έλληνες πως είναι σοβαρός άνθρωπος.
Ακολουθεί ο Ρώσος, που είναι Έλληνας και λέγεται Βούλγαρις, και ο Άγγλος μίστερ Ντώκινς. Όλοι φέρνουν δώρα στο νιογέννητο. Και το κακομαθαίνουν εξαρχής, το σκασμένο. Που και όταν μεγαλώσει, μια μόνο λέξη θα ξέρει να λέει: ΔΑΝΕΙΑ. Δώστε μου δάνεια και πάρτε μου την ψυχή! Την ελληνική ψυχή, βέβαια, που έχει και αρχαιολογική αξία.
*Απόσπασμα από την “Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974″, του Βασίλη Ραφαηλίδη, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.