ο φραπές της αγωνίας…

Γράφει ο Θεόφιλος Αιγινήτης*
Στο διπλανό τραπεζάκι ενός καφέ της γειτονιάς μου, πέντε νέοι γύρω στα εικοσιπέντε, πίνουν το φραπέ τους με τα τελευταία ψιλά που μαζέψανε απ’ τον παππού και τη γιαγιά και συζητούν, τι άλλο παρά για την αγωνία τους  στο αύριο.

Ο ένας τους καπνίζει και προσφέρει και σε άλλους δύο που συνεχίζουν την κακή αυτή συνήθεια, με την προειδοποίηση πως δεν έχει άλλο, γιατί κι’ αυτά τα πήρε με το τελευταίο τάλιρο που τούδωσε ο πατέρας του κρυφά από τη μάνα του.
Το καλαμάκι εξέχει πάνω από τα ιδρωμένα ποτήρια τους.
Τα μάθατε ρε, ο Γιάννης που τελείωσε με άριστα το Πανεπιστήμιο έπιασε δουλειά…
Οι άλλοι τον κοίταξαν με ζήλεια για τον Γιάννη και αγωνία που στο διάολο βρήκε αυτός δουλειά κι’ αυτοί δε βρίσκουν.… σε πιτσαράδικο με τρία ευρώ την ώρα γιατί είναι καινούργιος στη δουλειά. Θα δουλεύει για πέντε ώρες, θα πληρώνει μόνος του τη βενζίνα και στο τέλος του μήνα θα παίρνει τετρακόσια πενήντα ευρώ στο χέρι. Τα τυχερά όλα δικά του. Δηλαδή θα βγάζει κα να οχτακοσάρι το μήνα.Αναλόγως! Για ασφάλεια ούτε κουβέντα.
Βρε τον τυχερό είπαν οι τρείς. Ο τέταρτος όμως δεν κρατήθηκε.
Ρε σείς, τελείωσε το παιδί τη μαθηματική με άριστα και έγινε ντελιβεράς; Γιατί; Και ύστερα αναρωτιούνται ορισμένοι προφεσόροι γιατί η νεολαία δεν κατεβαίνει στους δρόμους να τους αλλάξει τα φώτα;
Ο λαός όμως και ειδικά η νεολαία για να αγωνιστεί θέλει όραμα, θέλει κατανόηση, θέλει ηγέτη και δεν τον βρίσκει πουθενά. Γιατί και για ποιόν να αγωνιστεί; Της τα εξολοθρεύσανε όλα και δε βρίσκει πουθενά ελπίδα. Ξέρουν πως ότι και να κάνουν, αυτοί θα δώσουν τον αγώνα και άλλοι θα κερδοσκοπήσουν πάνω σ’ αυτόν, όπως έγινε και με το Πολυτεχνείο το 1974 .
Γιατί όμως ορισμένα άτομα που ο λαός τα εκλέγει μάλιστα βουλευτές για να υπερασπιστούν τα πάτρια, τα έχουν βάλει με τη γλώσσα μας, την ιστορίας μας και την εκκλησία;
Τα χθεσινά επεισόδια στο θέατρο της ιεράς οδού για μια παράσταση διαπόμπευσης των ιερών και των οσίων του χριστιανισμού, αλλά και τα πρόσωπα που παρευρίσκοντο, αποδεικνύουν πως υπάρχει οργανωμένη επίθεση στην εκκλησία.
Μήπως θέλουν να αλώσουν και το τελευταίο οχυρό που έχει απομείνει και επιμένει να αντιστέκεται στον αφελληνισμό της πατρίδας μας;
Το να είσαι άθεος, γούστο σου καπέλο σου.
Κι’ εγώ είμαι άθρησκος, αλλά δεν τα βάζω με την εκκλησία που διαχρονικά έχει κάνει πάρα πολλά λάθη, ακούω και εσάς καμιά φορά που επιλεκτικά τα αναμασάτε και τα μεταδίδετε γιατί έτσι σας είπανε όλοι αυτοί οι κόπανοι !
Αυτή τη δύσκολη στιγμή η εκκλησία είναι αρωγός σε κάθε πολίτη που έχει ανάγκη να νοιώσει πως κάποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτόν και φροντίζει να του έχει ένα πιάτο ζεστό φαγητό και ένα κρεβάτι να ακουμπήσει το κουφάρι του. Η θειά μου και ο θειός μου που ήτανε ράφτης παίρνει μια ψωροσύνταξη των εξακοσίων ευρώ και έχει να πληρώσει ενοίκιο, φάρμακα για τη γυναίκα του που έχει πάθει εγκεφαλικό και για τον ίδιο, κοινόχρηστα, ΔΕΗ και δε συμμαζεύεται. Δεν του φτάνουν τα λεφτά και πάει στα συσσίτια της εκκλησίας να πάρει ένα πιάτο φαί να μη πεθάνουν απ’ την πείνα.
Λίγο με κόφτει αν ο διπλανός μου είναι Δεξιός, Αριστερός, Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός,.Αρκεί να είναι πατριώτης και να αφήνει ένα κουτί γάλα και ένα κιλό μακαρόνια στα ειδικά κουτιά των σούπερ μάρκετ για τους συνανθρώπους του που οι πολιτικοί με τις επιλογές τους τούς φέρανε σ’ αυτά τα χάλια.
Πετάγεται ο άλλος σβήνοντας το τσιγάρο του.
Θα τα μάθατε τα νέα. Ο Γιωργάκης σε συνέντευξη που έδωσε στη Ζυρίχη σε ανταποκριτή Ιαπωνικού πρακτορείου ειδήσεων, ομολόγησε πως την απόφαση που πήρε το 2009 ως πρωθυπουργός να αναθεωρήσει, δηλαδή να αλλάξει τα στατιστικά στοιχεία του εξωτερικού ελλείμματος, το έκανε για να ανεβάσει το κύρος της χώρας μας στο εξωτερικό. Έτσι είπε!
Ή τρελός είναι ο άνθρωπος ή μας δουλεύει ψιλό γαζί.
Έχουμε και τους άλλους να τσακώνονται για τις διάφορες λίστες, αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να τις χρησιμοποιήσουν γιατί ήταν παράνομες. Αυτοί όλοι μωρέ τα λεφτά που αρπάξανε από τη χώρα τα αρπάξανε νόμιμα; Δεν αφήσανε φράγκο εδώ, κλείνουνε οι επιχειρήσεις η μια μετά την άλλη πετώντας τον κόσμο στο δρόμο και άντε τώρα εμείς να βρούμε δουλειά. Έχω και τη Μαρία να μου κολλάει συνέχεια πότε αγάπη μου θα παντρευτούμε;
Έλα θα φάμε και κουφέτα, τον πείραξε ο διπλανός του.
Τι κουφέτα ρε μ…..α εδώ πάμε να κάνουμε τράκα κα να τσιγάρο και δεν υπάρχει, θα τρέχουμε μετά να κάνουμε τράκα το ενοίκιο,τα κοινόχρηστα το σούπερ μάρκετ…
Καλά κατάλαβα, πετάγεται ο άλλος της παρέας, θα την πάρεις όταν γυρίσεις από μετανάστης γιατί δουλειά εδώ δεν πρόκειται να βρούμε.
Άντε γειά σας, πάω σπίτι να δω εκείνο το παπί που άφησε ο αδερφός μου φεύγοντας για τη Γαλλία που τον κάλεσε η γκόμενα, να δω αν δουλεύει για να πάω κι εγώ να γίνω ντελιβεράς.
Έπεσε για λίγο σιωπή στην παρέα, τα μαζέψανε είπανε ένα γεια και βγήκανε στο δρόμο να συναντήσουν την ελπίδα, ίσως τη δουλειά και κάποτε τη Λευτεριά.
*ο Θεόφιλος Αιγινήτης είναι Ζωγράφος-Συγγραφέας    
πηγή

αἰέν ἀριστεύειν


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot