ΛΑΒΔΑΚΙΔΕΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΗΒΑΣ

 Λαβδακίδες (αρχ. Λαβδικίδαι). Μυθολογικό γένος της αρχαίας Θήβας, γενάρχης του οποίου ήταν ο Λάβδακος. Σύμφωνα με τη μυθολογία, σε αυτό το γένος ανήκε ο Λάιος, γιος του Λάβδακου, ο Οιδίπους, γιος από τον γάμο του με την Ιοκάστη, καθώς και τα παιδιά τους, Ετεοκλής, Πολυνείκης, Αντιγόνη και Ισμήνη. Οι τραγικές συμφορές, που έπληξαν για χρόνια το γένος των Λ., ενέπνευσαν τον Σοφοκλή για τη συγγραφή των τραγωδιών του Οιδίπους Τύραννος, Οιδίπους επί Κολωνώ και Αντιγόνη.Ο μύθος της γενιάς των Λ., με κεντρική μορφή τον Οιδίποδα, γνωστός σε εμάς κυρίως από το αρχαίο δράμα, είναι ίσως από τους τραγικότερους των ελληνικών μύθων.
Προικισμένος και άξιος άνθρωπος, εξαιτίας των δικών του σφαλμάτων αλλά και της κακής μοίρας, ο Οιδίπους ενεργεί με ευθύνη και καλή κρίση, αλλά οι πράξεις του στρέφονται ενάντια στον εαυτό του. Πράττοντας πάντα σύμφωνα με αυτό που νομίζει ορθό και έχοντας την καλύτερη πρόθεση, χωρίς να το ξέρει, στην πραγματικότητα βαδίζει από ένα αρχικό σφάλμα σε ένα επόμενο. Κάθε πράξη, κάθε λάθος, υφαίνουν έναν αόρατο ιστό που απλώνεται και στο τέλος περικλείει τον ήρωα από παντού. Μέσα από μια αμείλικτη διαδρομή, εκείνοι που νόμιζαν πως είναι οι πιο ευτυχισμένοι των ανθρώπων αποδεικνύεται πως μόνοι τους οδηγήθηκαν στις πιο μεγάλες δυστυχίες. Πατροκτόνος και αιμομίκτης, τυφλός και εξόριστος, ανέστιος και άπολις, αφήνοντας παιδιά που θα αφανιστούν, ο Οιδίπους ενσαρκώνει στις υποθέσεις της ελληνικής τραγωδίας το κατεξοχήν πρόσωπο του τραγικού ήρωα.Ο Λάβδακος, γενάρχης των Λ., κρατά από τη γενιά του Κάδμου. Ο γιος του, Λάιος, εξόριστος κάποτε στην Πελοπόννησο, ερωτεύτηκε τον Χρύσιππο, τον γιο του Πέλοπα, που τον φιλοξενούσε. Ο Χρύσιππος αυτοκτόνησε και, σύμφωνα με αυτή την παράδοση, η κατάρα του Πέλοπα βάρυνε τη γενιά των Λ. Ο Λάιος παντρεύτηκε την Ιοκάστη, κόρη του Μενοικέα. Επειδή δεν είχε αποκτήσει παιδιά, ζήτησε χρησμό, αλλά το Μαντείο των Δελφών προείπε πως το αρσενικό παιδί του Λαΐου θα φέρει μόνο συμφορές. Όταν γεννήθηκε ένας γιος, ο Λάιος και η Ιοκάστη άφησαν το μωρό έκθετο στον Κιθαιρώνα για να ξεγελαστεί η μοίρα. Εκεί, το μάζεψε ένας βοσκός και το παρέδωσε στην Αυλή του τυράννου της Κορίνθου, του Πολύβου. Το παιδί ονομάστηκε Οιδίπους, γιατί είχε πρησμένα πόδια, και ανατράφηκε από τους βασιλιάδες της Κορίνθου. Κάποτε, ζητώντας καθοδήγηση από τους Δελφούς, ο νέος έμαθε πως ήταν γραφτό του να θανατώσει τον πατέρα του και να ενωθεί με τη μητέρα του. Με την αγωνία να μην επαληθευτεί ο χρησμός, ο Οιδίπους δεν γύρισε στην Κόρινθο. Ταξίδεψε στη Φωκίδα και εκεί, σε σταυροδρόμι τριών δρόμων, σε τυχαία συμπλοκή, αμυνόμενος, σκότωσε τον επιβάτη μιας άμαξας, αγνοώντας την ταυτότητά του. Στη συνέχεια, έφτασε στη Θήβα που μαστιζόταν από λιμό και συμφορές. Με κεφάλι γυναίκας, πόδια και ουρά λιονταριού και φτερά αετού, η Σφίγγα, πλάσμα μυθικό από τη γενιά της Έχιδνας, έστηνε εκεί ενέδρες και έθετε δοκιμασίες, οι οποίες ονομάστηκαν αινίγματα. Ο Οιδίπους, ευφυής, έλυσε το αίνιγμα, σκότωσε τη Σφίγγα και απελευθέρωσε την πόλη από τα δεινά της. Σε αντάλλαγμα, οι Θηβαίοι τον επέλεξαν ως βασιλιά, δίπλα στη βασίλισσά τους, την Ιοκάστη, που είχε μείνει μόνη μετά την εξαφάνιση του Λαΐου. Με την Ιοκάστη, ο Οιδίπους απέκτησε την Αντιγόνη, την Ισμήνη, τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Ο χρησμός είχε εκπληρωθεί: ο άγνωστος άνδρας στο τρίστρατο ήταν ο Λάιος, και έτσι ο Οιδίπους ενώθηκε με τη μάνα του, αφού έγινε πατροκτόνος. Η κατάρα της γενιάς του αφάνισε τα παιδιά του – τα αγόρια σκοτώθηκαν σε συμπλοκή μεταξύ τους, όταν ο Πολυνείκης επιτέθηκε στη Θήβα με στρατό Αργείων, η Αντιγόνη αυτοκτόνησε για να γλιτώσει την τιμωρία του Κρέοντα, που απαγόρευσε την ταφή του Πολυνείκη, και την Ισμήνη φέρεται να τη σκότωσε ο Τυδέας.


Προβολή Θηβαικού Πολιτισμού

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot