Παίζει ο Βασίλης Κυριάκου και σκηνοθετεί ο ίδιος, ο Θωμάς Μπέρετ και ο Γιώργος Βαλέτας. Χωρίς είσοδο με ελεύθερη συνεισφορά.
Το έργο γράφτηκε από τον Νίκο Κούνδουρο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, τον Απρίλιο του 1973, όταν ο γνωστός σκηνοθέτης ήταν αυτοεξόριστος στο Λονδίνο. Το 1975 εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κείμενα, στη δημοτική, πράξη εξόχως συγκρουσιακή αν σκεφτούμε την εποχή. Έναυσμα της συγγραφής αποτέλεσε ένα έγκλημα που συγκλόνισε το Πανελλήνιο, στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν ένας πρώην ΕΣΑ-τζης, ο Θεόφιλος Τσάφος, δολοφόνησε τη σύντροφο του.
Ο Θεόφιλος Τσάφος είναι ένας νεαρός, καλλιεργημένος άνδρας, απόφοιτος νομικής, που έχει υπάρξει αξιωματικός πληροφοριών της ΕΣΑ. Γέννημα ενός σχιζοφρενικού συστήματος, που μετατρέπει το «γιο του γείτονα» σε βασανιστή, θα διαπράξει τη δολοφονία της συντρόφου του, της αριστερής φοιτήτριας Καίτης. Η ζηλοτυπία παρουσιάζεται ως αφορμή του ειδεχθούς εγκλήματος ωστόσο δεν μπορεί να συγκαλύψει τα πραγματικά πολιτικά κίνητρα: Την επίμονη επιδίωξη ταύτισης του δολοφόνου με το καθεστώς. Μέσω της τέλεσης της αποτρόπαιης πράξης, ο Τσάφος επιλέγει να ταυτιστεί με το Κράτος και τη Βία, με την απάνθρωπη δικτατορία.
Στην απολογία του ο Θεόφιλος Τσάφος δηλώνει "ΑΨΟΓΟΣ", καλός χριστιανός, πατριώτης, υπηρέτης του καθεστώτος. "Είμαι δικός σας" αναφωνεί. "Υπηρέτησα στην ΕΣΑ" λέει προς το επιεικές – ως προς την ιδιότητά του – δικαστήριο. "Είμαι ό,τι και εσείς κύριε δικαστές" επιμένει. Και έτσι ο δολοφόνος γίνεται καθρέφτης ενός καθεστώτος, που στα στρατόπεδα εκπαίδευσης της ΕΣΑ, παρήγαγε μαζικά εγκληματίες και δολοφόνους.
Κατά ένα τρόπο ο Τσάφος θυμίζει τον Ρουπακιά, που κατά την παράδοσή του στην αστυνομία ανέφερε "είμαι δικός σας", θέλοντας να αξιοποιήσει τη χρυσαυγίτικη ιδιότητα του για να έχει ευμενέστερη μεταχείριση, λόγω της χρόνια αστυνομικής ασυλίας που έχαιραν οι δολοφόνοι νεοναζί.
Ο Νίκος Κούνδουρος βάζει τον κατηγορούμενο επί σκηνής, τον παρουσιάζει να απολογείται συγκροτώντας ένα βαθιά ψυχογραφικό και πολιτικό μονόλογο. Το έργο αποτελεί ιστορικό σχόλιο, μα συνάμα είναι διαχρονικό και επίκαιρο. Αναδεικνύει τις συνέπειες του φανατισμού, της ταύτισης με τον ολοκληρωτισμό, στον ψυχισμό ενός ανθρώπου, στην κοινωνία. Πάντως αν και ο Τσάφος παρουσιάζεται ως απότοκο ενός δολοφονικού συστήματος δεν απαλλάσσεται από τις προσωπικές ευθύνες του.
Από κείμενα της Νατάσας Κεφαλληνού για τη συνέντευξη του Βασίλη Κυριάκου στο "Το Περιοδικό".
FB event
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.