Έρχεται η Αντζολίνα η Αλεμάνια!

γράφει ο αρίσταρχος

Έρχεται η Μέρκελ, έ; Κι όλα μοιάζουν φυσιολογικά, ήρεμα, χαρούμενα;

Οι τρεις χιλιάδες πεντακόσιες αυτοκτονίες παράπλευρες απώλειες;

Η πείνα της γειτόνισσας;

Ο νέος με τα δύο πτυχία και τα τρία μεταπτυχιακά που μαραζώνει στην γωνιά πίνοντας τα τρία ευρώ του παππού σε καφέ, γραφική εικόνα;

Το ζευγάρι των γέρων συνταξιούχων με τις απομειώσεις της σύνταξης για την αποπληρωμή των κλεμμένων που έμειναν με 300 ευρώ στο χέρι, μαγική εικόνα;

Το κορίτσι που περπατάει στον δρόμο των τριών χιλιομέτρων λιώνοντας παπούτσια και υπομονή, προσπάθεια για χάσιμο βάρους;

Η ψυχοφθόρα πίεση για το σπίτι που πληρώθηκε κατά το ήμισυ και κατοχυρώθηκε υπέρ  της τράπεζας λόγω ανεργίας μια απλή τραπεζική συναλλαγή;

Τα όνειρα για μια καριέρα, ένα σπιτικό μια νορμάλ ζωή, παιδιά απλά μια ουτοπία;

Κι όλα μοιάζουν τόσο απλά, τόσο απλοϊκά.

Παίξατε, χάσατε! Πληρώστε! Έτσι κε Σόϊμπλε; Έτσι κα Μέρκελ; Έτσι κοι Σαμαρά, Βενιζένε, Κουβέλη;

Κι εγώ; Γιατί νιώθω πως η επίσκεψη της κυρίας είναι ύβρις. Απέναντι σε μένα, σε σένα, σε όλους;

Μια απάντηση μωρέ τυραννισμένοι και αυθορμήτως για τα κοινά ορκισθέντες;

Τίποτα!

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει ….

Για ποιόν έρχεται η σουλτάνα; Για να ενισχύσει τους υπό κατάρευση;

Αλλοίμονο αν νομίζουν πως καταρρέει ο λαός της Ελλάδας. Καταρρέουν αυτοί και οι εθνοκλέπτες που θα αναζητηθούν κάποια στιγμή και θα αποδοθούν στον λαό για τα περεταίρω.

Όσες φορές κι αν έρθει η Αντζολίνα.

Δεν είστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Τυραννούσατε τους πατεράδες μας, τώρα τυραννάτε εμάς. Πανάθεμά σας. Άχρηστοι, έργον άεργον παράγοντες.

αἰέν ἀριστεύειν