Ξεχάσατε Τις Στυγερές Δολοφονίες Της ΝΔ Και Της ΕΡΕ;

Γράφει ένας Ανεξάρτητος Έλληνας πολίτης.

Δολοφονία Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα.
Οταν οι ΟΝΝΕΔίτες έχυναν τα μυαλά στα δάπεδα...
Πριν από 22 χρόνια και 9 μήνες, τον Ιανουάριο του 1991 με τις ευλογίες του τότε πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη και του "νούμερο 2" της κυβέρνησης, υπουργού Εξωτερικών, αλλά έχοντα λόγο επί παντός επιστητού σε ότι αφορά την λειτουργία της κυβερνησης, τον Α.Σαμαρά, τελέστηκε ένα πραγματικό πολιτικό έγκλημα μιας συμμορίας ΟΝΝΕΔιτών με αυτουργό δολοφόνο έναν συγκεκριμένο...
ΟΝΝΕΔίτη, τον Ι.Καλαμπόκα.

Θύμα του ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), ο 38χρονος Νίκος Τεμπονέρας.

Ο φόνος έγινε όταν οργανωμένες ομάδες εφόδου των ΟΝΝΕΔιτών εφόρμησαν με λοστούς, ρόπαλα και αλυσίδες στο υπό κατάληψη σχολείο (3ο Λύκειο) και έσπειραν τον τρόμο και τον θάνατο.
Ας δούμε το φιλμ της δολοφονίας:
Στις 08.01.1991, στις 19.30 το απόγευμα, στην Πάτρα, περί τα τριάντα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης Ιωάννη Καλαμπόκα, επιτίθενται οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου, χωρίς όμως να επιτύχουν να διώξουν τους νέους.

Μία ώρα αργότερα, η ίδια ένοπλη ομάδα και χωρίς να ενοχληθεί από την αστυνομία επιτίθεται κατά του 3ου Λυκείου και καταφέρνουν να απωθήσουν τους ελάχιστους μαθητές που βρισκόταν στο χώρο.
Σε λίγο, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές, γονείς, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης καθώς και ο δήμαρχος Πάτρας, Α. Καράβολας και ο βουλευτής Αχαΐας του Πα.Σο.Κ, Α. Φούρας.

Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να υποχωρήσουν από την «αντικατάληψη» και δηλώνουν ότι θα παρατείνουν την κατάληψη του Λυκείου μέχρι αυτό να λειτουργήσει ξανά κανονικά. Σύντομα, τα πνεύματα οξύνονται και αρχίζουν οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών με εκσφενδονίσεις αντικειμένων, ενώ σημειώνονται οι πρώτοι τραυματισμοί.

Γύρω στις 23.30 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτίριο. Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο ΟΝΝΕΔίτης Ι.Καλαμπόκας ορμά μαζί με δύο άλλους κατά του καθηγητή Ν.Τεμπονέρα και του συντρίβει με μανιασμένα κτυπήματα το κρανίο του.

Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), Νίκος Τεμπονέρας, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος και με τα μυαλά του χυμένα έξω.
Γύρω του η συμμορία της ΟΝΝΕΔ με κραυγές και ξύλο σπέρνει τον τρόμο.
Ο καθηγητής μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός (τα μυαλά του είχαν χυθεί στο πάτωμα) και το πρωί της 09.01.1991 παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του.

Στο νοσοκομείο μεταφέρονται επίσης άλλα τέσσερα άτομα που είχαν δαρθεί ανηλεώς από τους ΟΝΝΕΔίτες σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες με ελαφρότερα τραύματα.
Η ομάδα εφόδου του Ι.Καλαμπόκα εξαφανίζεται ανενόχλητη αφού η αστυνομία κάνει την εμφάνισή της, όταν τα επεισόδια έχουν τελειώσει.

Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον σύντροφό τους Σ. Σπίνο.
Τις επόμενες ημέρες ακολουθεί ένα πραγματικό χάος, με διαδηλώσεις στην Αθήνα, την Πάτρα, εμπρησμούς κτιρίων κλπ.
Το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, που ήταν η αφορμή των καταλήψεων, το πήρε πίσω ο νέος υπουργός Παιδείας ο Γ. Σουφλιάς και ενώ είχε παραιτηθεί ο Β.Κοντογιαννόπουλος από υπουργός Παιδείας υπό το βάρος του εγκλήματος.

Μια εβδομάδα αργότερα, στις 7 και τις 8 Ιανουαρίου 1991, οι έφοδοι των ΟΝΝΝΕΔιτών με την έγκριση του κόμματος και της ηγεσίας του (πρωθυπουργός Κ.Μητσότακης και υπουργός Εξωτερικών και νούμερο 2 στην κυβέρνηση, Α.Σαμαράς), ξυλοκόπησαν και έστειλαν στα νοσοκομεία δεκάδες νεαρούς καταληψίες σε όλη την Ελλάδα.

Αυτό ήταν ένα πραγματικό πολιτικό έγκλημα, όπου οργανωμένες ομάδες εφόδου επιτέθηκαν σε συγκεκριμένα προκαθορισμένα σημεία, υποκαθιστώντας τις νόμιμες αρχές.
Κλασσική περίπτωση δράσης οργανωμένων συμμοριών που προκάλεσαν αίμα, πόνο και οδύνη και δεν είχαν καμία σχέση με την περίπτωση δολοφονίας του Π.Φύσσα.

Τότε κανείς δεν ζήτησε να τεθεί εκτός νόμου το κόμμα της ΝΔ, ούτε να χαρακτηριστεί «εγκληματική συμμορία», ούτε βέβαια ακούστηκαν όλα αυτά τα ντροπιαστικά για τον πολιτικό μας πολιτισμό, από τα ΜΜΕ της εποχής (γιατί και τότε ήταν συνεργαζόμενα με τη ΝΔ, τα πιο πολλά.) .

Και τώρα θαυμάστε απόδοση «τυφλής και ανεπηρέαστης, πολιτικά, Δικαιοσύνης»:
Ο συγκατηγορούμενος του Ι.Καλαμπόκα για τη δολοφονία, ο Α. Μαραγκός, απαλλάχτηκε με βούλευμα, ενώ ο Ι. Καλαμπόκας καταδικάστηκε πρωτόδικα από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προμελέτης - ποινή που σύντομα μειώθηκε και στις 2 Φεβρουαρίου 1998 αφέθηκε ελεύθερος λόγω «καλής συμπεριφοράς»!

Σήμερα ζει και εργάζεται στο Βόλο ως υπεύθυνος παραρτήματος της Εθνικής Τράπεζας και εξακολουθεί να βρίσκεται κοντά στη ΝΔ...
Αλλοίμονο, πού αλλού κοντά θα βρισκόταν ο άνθρωπος.
Δείτε και το βίντεο της δολοφονίας του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα από τις «ορδές» της ΟΝΝΕΔ



Η εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

Το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη».
Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα για να πάρουν μέρος σε αυτή.

Άλλοι αστυνομικοί, ένστολοι, αν και παρόντες σε μεγάλο αριθμό δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την απώθηση των παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη, ενός μέλους δηλαδή του ελληνικού κοινοβουλίου.
 Μάλιστα, ένας παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο, κατά την είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά.
Αντίθετα, σοβαρά τραυματίστηκε από τους «ανεξέλεγκτους διαδηλωτές», ο έτερος παρών αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς.

Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα με πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει.
Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο (μάλλον για να μην υπάρχουν μάρτυρες του προγραμματισμένου εγκλήματος)...

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον έριξε στο έδαφος.
Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη.
Όπως αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο, όπως παρ'ολίγον και ο Π. Καμμένος.

Το πιθανότερο είναι ότι οι δράστες της επίθεσης θα είχαν διαφύγει ανενόχλητοι, αν ένας παριστάμενος Θεσσαλονικιός, ο Μανόλης Χατζηαποστόλου (με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει αστραπιαία στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο έτρεχε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει.

Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανώλη Εμμανουηλίδη (ήταν αυτός που είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο Λαμπράκη) και κατόπιν υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει.
Ακολούθησε νέα πάλη αυτή τη φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, έως ότου εμφανίστηκε ένας απλός τροχονόμος, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των περαστικών.

Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση από την οποία δεν εξήλθε ποτέ.
Πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα.

Σύμφωνα με τη μετέπειτα καταγγελία του Θ. Γρέβια, φοιτητή τότε και υποστηρικτή του Γ. Λαμπράκη, αφότου ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ και αφέθηκε να πεθάνει. Μιλώντας στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ο Γρέβιας δηλώνει χαρακτηριστικά: «Τον άφησαν βαριά τραυματισμένο, χωρίς ορό στο νεκροθάλαμο του νοσοκομείου. Το σχέδιο τους πέτυχε.».

Ο Θ. Γρέβιας περιέγραψε τις στιγμές που ακολούθησαν όταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο.
«Τα μεσάνυχτα βρισκόμασταν έξω από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου, όταν εξήλθε ένας γιατρός. Απευθύνθηκε σε μας, ρωτώντας αν ήμασταν εκεί για τον Λαμπράκη. Του απαντήσαμε 'ναι'. Είπε ότι χρειαζόταν ένας από μας, γιατί δεν επαρκούσε το νοσηλευτικό προσωπικό. Πήγα εγώ. Κατέβηκα με το γιατρό στο πρώτο υπόγειο. Από ένα μακρόστενο διάδρομο μπήκαμε σε ένα κλειστό θάλαμο. Στην είσοδο βλέπω τη γραμματέα της οργάνωσής μας Καίτη Τσαρουχά, να κρατάει στα χέρια της τον βαρύτατα τραυματισμένο πατέρα της, Γιώργη Τσαρουχά (χτυπήθηκε το ίδιο βράδυ), βουλευτή Καβάλας της ΕΔΑ. Στο βάθος δεξιά ξαπλωμένο ανάσκελα, το σώμα του Γρηγόρη Λαμπράκη».

Ο Θ. Γρέβιας σημειώνει ότι ο Λαμπράκης ήταν ζωντανός, αλλά σε κωματώδη κατάσταση.
«Ο γιατρός μου ζήτησε να καθίσω σε μια καρέκλα, πίσω από το κεφάλι του, να τοποθετήσω τα χέρια μου στην κάτω σιαγόνα και να κρατώ συνεχώς το κεφάλι του προς τα πίσω και έφυγε. Του είχαν κάνει τραχειοστομία. Δεν ήταν διασωληνομένος, δεν είχε ορό. Κατά διαστήματα το στήθος του τρανταζόταν από ακανόνιστες εισπνοές και εκπνοές», συνεχίζει ο Θ. Γρέβιας.
Ερωτηθείς για το αν υπήρχε άλλος ασθενής στο θάλαμο, ο Θ. Γρέβιας είναι αποστομωτικός, λέγοντας ότι δεν ήταν θάλαμος νοσηλείας, αλλά... νεκροθάλαμος.
«Ο χώρος όπου βρισκόμασταν δεν ήταν θάλαμος νοσηλείας. Ούτε τα κρεβάτια ήταν κρεβάτια νοσηλείας. Το κρεβάτι στο οποίο ήταν ο Λαμπράκης, αποτελούνταν από τρεις ξύλινες σανίδες πάνω σε δύο μεταλλικά "Π", πιθανότατα νεκροκρέβατο. Μάλλον ήταν ο νεκροθάλαμος του νοσοκομείου».

Ουδείς και τότε, δεν ζήτησε να τεθεί εκτός νόμου το κόμμα της ΕΡΕ, ούτε να χαρακτηριστεί «εγκληματική συμμορία», ούτε βέβαια ακούστηκαν όλα αυτά τα ντροπιαστικά για τον πολιτικό μας πολιτισμό, από τα ΜΜΕ της εποχής (γιατί πάλι και τότε ήταν συνεργαζόμενα με τη EΡΕ, τα πιο πολλά.)

Τι έχετε να πείτε τώρα, λαλίστατε κε Δένδια, εσύ και τα ξετσίπωτα αφεντικά σου;

Ανεξάρτητος Έλληνας πολίτης

ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΛΑΣ

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post