Σάμινα, ένδεκα χρόνια μετά: Ο νεκροθάφτης πότε φόρεσε λευκά;

Αύριο θα κλείσουμε έντεκα χρονια από την τραγωδία που πάγωσε τη χώρα. Έντεκα χρόνια. Ήμασταν φαινομενικά ελεύθεροι τότε αν και σκάβονταν ο λάκκος μας. Ο πατέρας μου ζούσε ακόμη, εγώ χαμογελούσα, οι Αμερικανοί δεν είχαν ξεκινήσει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με Οργουελιανά μέτρα που θα μας έφερναν σήμερα στα πρόθυρα της Κάρτας του Πολίτη για την οποία δεν μιλάει κανείς.

Ήταν λίγο πριν τις δέκα και τέταρτο το βράδυ, Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου όταν το Express Σάμινα προσέκρουσε στις νησίδες Πόρτες, δυο ναυτικά μίλια από την Πάρο, δυο ναυτικά μίλια από τις ακτές τις Παροικιάς.

Στις 11.02 σταμάτησε το ρολόι στο πιλοτήριο και επίσημα πλέον καταγράφεται η βύθιση του πλοίου. Αποτέλεσμα εκείνης της βραδιάς: ογδόντα δυο νεκροί.

Τι απέμεινε από κείνη τη βραδιά; Άλλαξε τίποτα;

Θυμάται κανεις αν πλήρωσε κάποιος, αν και αυτό δεν έχει καμιά σημασία στις οικογένειες τον θυμάτων. Άραγε θα αναφερθεί η μαύρη επέτειος στα ΜΜΕ; Θα υπενθυμίσει κανείς σε όλους εμάς τι παιζόταν με την Minoan Flying Dolphin και το ταγκό της εταιρίας με το χρηματιστήριο εκείνες τις μέρες; Για την αυτοκτονία του αντιπροέδρου της εταιρίας αναφορά θα γίνει;

Τέλος, ο Χρήστος Παπουτσής, υπουργός εμπορικής ναυτιλίας τότε, εξελίχθηκε αρκετά θα λέγαμε όλοι. Από την ξεδιάντροπη άφιξη την επομένη με Super Puma που θα έπρεπε να έσωζε ζωές την προηγούμενη νύχτα ως τις τωρινές βάρβαρες εντολές καταστολής και όχι προστασίας του πολίτη, δεν φαίνεται πως ζούμε την μεγάλη ανατροπή. Ο νεκροθάφτης εξάλλου πότε φόρεσε λευκά;

Αιώνια σας η μνήμη αδέρφια μας. Εμείς δεν σας ξεχνάμε.

Lit Maiden

αἰέν ἀριστεύειν