Μέρος 1...
Πολλοί μιλάνε για την "αθανασία" και προσπαθούν να δείξουν γιατί η ψυχή του ανθρώπου δεν καταστρέφεται μετά το θάνατο του φυσικού σώματος. Πολλοί προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της ύπαρξης ενός "αθάνατου" πνεύματος το οποίο συνεχίζει να "υπάρχει" και μετά το σταμάτημα της λειτουργίας του φυσικού εγκεφάλου μας. Οι συζητήσεις αυτές βασίζονται ωστόσο σε ένα λάθος δεδομένο: το ότι αυτό που πρέπει να αποδειχθεί είναι η "αθανασία" και όχι ο "θάνατος".
Πολλοί σήμερα θεωρούν σαν δεδομένα πολλά πράγματα. Μάλιστα η εποχή μας χαρακτηρίζεται από ένα είδος αλαζονικής πίστης σε ένα υλιστικό κόσμο όπου όλα όσα λέει σήμερα η φυσική και η χημεία είναι "πραγματικά" ενώ όλα όσα λένε οι φιλόσοφοι - ειδικά αυτοί που έζησαν σε παλαιότερες εποχές. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Για να πιστεύει κανείς στο "θάνατο", ήτοι στην πλήρη εξαφάνιση του πνεύματος του ανθρώπου μετά την παύση της λειτουργίας του φυσικού του σώματος, πρέπει να πιστεύει σε μια σειρά από δόγματα τα οποία ήταν και είναι θέμα συζήτησης μεταξύ των φιλοσόφων. Για να πιστεύει κανείς στο θάνατο πρέπει να πιστεύει στην έννοια της διαφορετικότητας των αντικειμένων (κάτι με το οποίο ο Παρμενίδης διαφωνούσε), πρέπει να πιστεύει στην έννοια της αλλαγής (κάτι με το οποίο ο Ζήνωνας αλλά και ο Παρμένίδης, πρέπει να πιστεύει στην έννοια του χρόνου (κάτι με το οποίο ακόμα και πολλοί φυσικοί σήμερα διαφωνούν)...
Αυτά τα στοιχεία θα αναλύσω σε μια σειρά άρθρων, με θέμα "Τι χρειάζεται για να πιστεύεις στο θάνατο".
του Σπύρου Κάκου
RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.