Σήκω Λεβέντη μου Τσολιά: μια νουβέλα σε συνέχειες

.


Μια νουβέλα σε συνέχειες.



Όταν βγαίνει η Όλγα στο δρόμο, τα πεζοδρόμια τρίζουν. Από αναστάτωση. Όχι επειδή είναι καμιά βουβάλω. Στο πέρασμά της οι άντρες πέφτουν ντόμινο. Τις περισσότερες φορές δηλαδή. Όταν φοράει τα μίνια της, τα τακούνια της και αφήνει τη χαίτη να παιχνιδίζει ελεύθερα με τα κωλομέρια της. Γιατί όταν βγαίνει έξω με την ξεχασμένη φόρμα του Μάκη και τη χαίτη κρυμμένη στον κατεβασμένο μέχρι τα αυτιά σκούφο, μόνο κάτι στραβοί πέφτουν πάνω της. Ηλίθιοι άντρες. Σε μεταξωτή κορδέλα πρέπει να σας την τυλίξουν τη γυναίκα, να σας την μοστράρουν σε βιτρίνα με φώτα νέον για να την πάρετε χαμπάρι. Ζώα όρθια είστε όλοι σας.




Χώρια ο Μάκης. Ο Μάκης είναι ο ωραίος ο άντρας, ο σωστός. Με τη μπάλα του, τη φραπεδιά και το μάτι γαρίδα. Ιχθυοπώλης. Εντόπισε την Όλγα την ώρα που έβγαζε βόλτα τον σκύλο της, με ένδυση που έμοιαζε περισσότερο με πιτζάμα παρά με οτιδήποτε άλλο, και της την έπεσε στην ψύχρα. Τη φόρτωσε και δυο κιλά κουτσομούρες ολόφρεσκες να περάσει το βράδυ απ’ το σπίτι της να τις φάνε παρέα. Ωραίος ο Mάκης. Ωραίο και το καμάκι του. Καλλιτεχνικό. Απ’ αυτά που πρέπει να τα εξασκεί κανείς για να τα διατηρεί σε φόρμα. Και το εξασκούσε. Κάθε βδομάδα και μία διαφορετική γυναίκα έφευγε απ’ το ψαράδικό του με σπαρταριστά ψαράκια.



Χάρισμά τους. Δεν τον έκλαψε τον Mάκη. Είχε κλάψει πριν τον Κώστα. Το καλό παιδί. Που τόσο καλό παιδί ήταν που, στα, τριάντα πέντε του, ζήτησε πρώτα την άδεια της μανούλας του πριν της κάνει πρόταση γάμου. Τον Αντώνη, στέλεχος επιχείρησης, παντρεμένο με τη δουλειά και τα ουφοπαίχνιδά του. Τον Άκη, τον ντροπαλό τραπεζοϋπάλληλο που την πρόσεχε σαν τα μάτια του. Και που δεν την έχανε ποτέ απ’ τα μάτια του. Και δύο αριστερίζοντες. Έναν που είχε ξεχαστεί στις πορείες και είχε αμελήσει να βρει δουλειά και έναν άλλο, επίσης χωρίς δουλειά, αλλά με μια πολυκατοικία στην Κυψέλη και μια άλλη στο Νέο Κόσμο.



Τους έκλαψε όλους τους. Αλλά δεν κάθεται σπίτι να περιμένει στη βεράντα το πριγκιπόπουλο. Της κάνει τις βόλτες της, και στα μπαράκια της πηγαίνει, και στα κλαμπάκια και στα ταβερνάκια και παντού. Δεν κουνιέται όμως πλέον το πράγμα. Έχει χειροτερέψει η κατάσταση. Δε πα να ‘ναι τυλιγμένη ολόκληρη με γυαλιστερό χαρτί περιτυλίγματος, οι άντρες το ‘χουν ρίξει στο: θαυμάστε αλλά μην αγγίζετε. Την ώρα που πίνει το ποτό της σε κάποιο μπαρ αισθάνεται τα βλέμματα των αντρών πάνω της. Ανταποδίδει, και στις καλές τις περιπτώσεις σκάει κάνα χαμογελάκι και περιμένει την προσέγγιση. Μάταια. Σχεδόν ποτέ δεν έρχεται κανείς. Τελειώνουν τα ποτά τους, ρίχνουν μια τελευταία ματιά από την πόρτα και εξαφανίζονται. Αν δε η αγαμία έχει χτυπήσει κόκκινο και κάνει το λάθος να κάνει αυτή το πρώτο βήμα, έρχεται αντιμέτωπη με τα εξής τρία σενάρια. Νούμερο ένα: Μανούλα μας την πέσανε. Ψελλίζει δύο φωνήεντα και γίνεται καπνός. Νούμερο δύο: Ανταλλαγή στοιχείων. Υπόσχεση για τηλεφώνημα και μην τον είδατε τον Παναή. Νούμερο τρία: σεξ της μιας βραδιάς. Κακό φυσικά. Εδώ δεν είχε τα αρχίδια να πιάσει κουβέντα, περιμένεις να γαμήσει κιόλας;



Για μία γυναίκα σαν την Όλγα λοιπόν, η είδηση της ανακοίνωση της NASA που θα ενίσχυε τις πιθανότητες εξωγήινης ζωής δε μεταφράστηκε σε πράσινα σιχαμερά όντα αλλά απλά σε άντρες από άλλο πλανήτη. Νέο αίμα. Εξωγήινο. Γιατί με το γήινο δεν είχε δει προκοπή. Είχε τύχει κι είχε ακούσει και το ανέκδοτο για τον εξωγήινο με το πτυσσόμενο πέος, που αναπαραγάγει συχνά ο Λαζόπουλος, και οι προσδοκίες της ήταν τρόπο τινά μεγάλες. Όταν λοιπόν διάβασε ότι η πολυαναμενόμενη αυτή ανακάλυψη αφορούσε μόνο ένα ηλίθιο βακτήριο που τρεφόταν με αρσενικό ξέσπασε: «Γιατί ρε άχρηστοι εμείς τόσα χρόνια με αρσενικό δεν τρεφόμαστε;» και αποφάσισε να ανοίξει λογαριασμό στο facebook. Τα κορίτσια έλεγαν ότι έπαιζε τρελό παιχνίδι εκεί.



Συνεχίζεται...Μάλλον.



της Theo Εv



Όνειροτρυπίδα

RAMNOUSIA